Denoncoj natyrën okulte të projektligjit të Arsimit te Lartë

 

Besnik Gjongecaj

Gazeta Shqip, 25.03.2013

Nuk është e panjohur, përkundrazi, është një praktikë e ndeshur shpesh kur ekzaktësisht në emër të një interesi më të përgjithshëm, madje të mbuluar krejtësisht nga stofi dimëror dhe i ngrohtë i interesit më të lartë, gati gati sublim, paraqiten projekte që synojnë zezërisht rrënimin e tij përmes plotësimit të interesave të jashtëligjëshme të individëve të caktuar. Më shumë se një praktikë, e gjithë kjo është një betejë, sepse përfitimi vetjak nuk synohet në harmonizim me të tërën, përkundrazi, në një luftë për jetë a vdekje me të. Duke bërë ç’është e mundur margjinalizimin e interesit publik në rastin më të mirë, ose duke e bërë atë copë e çikë, pa pikën e mëshirës njerëzore, në rastin më të keq. Kjo betejë merr përmasa gjithmonë e më dramatike sa më lart të jetë vendosur fusha e saj në hierarkinë social-politike të vendit, sa më shumë pushtet të jetë investuar në të, dhe së fundi, sa më okulte të jetë ajo, përplasja. Beteja okulte janë zhvilluar në Parlamentin e këtij vendi kur ligjeve të caktuara iu është dhënë fshehtësisht fytyra e interesit e grupimeve të vogla, madje edhe të individëve të veçantë në mbrojtje të interesit vetjak dhe familjar. Jo rrallë, për shkak të devijimit dramatik nga interesi i votuesve, qytetarët kanë mundur të ravijëzojnë mafien parlamentare, grupin që ndërton një set prioritetesh dhe privilegjesh për vete, në emër të popullit, por jo për popullin. Gjithsesi, betejat më të errëta janë ato që janë zhvilluar brenda mureve të mbledhjeve qeveritare. Atje ku jo rrallë, dhe vetëm atëhere kur nuk ia kishin arritur të kalonin një ligj të personalizuar në Parlament, qeveritarët e këtij vendi ia thyenin qafën ligjeve ekzistuese për të ndërtuar, nga copat e thyera, VKM-ë të adresuara personalisht, në interes plotësisht privat, dhe në një konflikt të dretpërdrejtë me vetë ligjin që sapo kishte kaluar në Parlament. Aq shpesh ka ndodhur kjo, veçanërisht në vitet e gjata të qeverisjes së shkuar, saqë nuk ka se si të mos besosh që në thelbin e tyre qëndrojnë ”forca të errëta”, ”paranormale”, ”të pakontrollueshme” nga pushteti i qytetarëve. Okulte, prandaj, në thelbin e tyre. Por, në këtë pikpamje, një ngjarje e këtyre kohëve po ia kalon të gjitha ngjarjeve me natyrën okulte të saj, me fuqinë e saj manipulative, të fshehtë, gati pothuajse paranormale. Një projektligj për arsimin e lartë me përmbajtje okulte po bëhet gati të kalojë Parlamentin e vendit. Në ndihmë janë thirrur të gjithë ata që dinë të lexojnë anët e fshehta të një ligji, sekretin në përgjithësi. Të gjithë magjistarët e këtij vendi, horrat, manipulatorët, madje edhe dononciatorët e dikurshëm. Të gjithë ata që shohin në errësirë, ata që dinë të lexojnë kuptimin a brazdave në pëllëmbët e duarve, madje edhe fletët e dala boje të dosjeve të dikurshme. Me misionin për të thënë pikërisht të kundërtën: që projekti i ligjit të universiteteve është i pastër, drejtpërdrejt në mbështetje të interesit publik. Për të fshehur të fshehtën e tij. Anën e tij okulte. Shëmtinë e tij të paanë.

* * *

Projektligji për arsimin e lartë u shit dhe vazhdon të shitet në opinionin publik si një formë ligjore që do ta ndryshojë rrënjësisht sistemin. Një dekor i përgatitur me kujdes i shërbeu kësaj shitjeje. U thirr nga Anglia një shqiptar që të ishte ”aq i kualifikuar dhe zhytur në stilin anglez të të menduarit” sa t’i dukej si një letër tualeti projektimi i zhvillimit të arsimit të lartë në Shqipëri i prodhuar pak kohë më parë nga një ekip që kryesohej prej vetë ish këshilltarit të znj. Thatcher dhe financuar nga Banka Botërore. ”Londinezi” i thirrur nën armë, madje, pa u kujdesur as të përmendëte punën e kryer në Shqipëri dhe aq më shumë, me një moskokëçarje shembëllore që vetëm vandalët dhe pushtuesit e kanë, pra, pa ia bëri syri tërt që po zhytej në baltën e plagjiaturës, pasi i futi një të fshirë gjithçkaje që ishte bërë më parë, me një krenari katundareske, e cila bëhej gjithmonë e më shumë e tillë sa më shumë lëvdohej nga ata që e sollën dhe sa më shumë vinte në pah rrudhat e sajdisura në lule të ballit, arriti të paraqesë si Dokumentin për Arsimin e Lartë ashtu edhe Draftin e Ligjit. Që të bëhej sa më i besueshëm, dmth sa më pak i frymëzuar politikisht dhe, më kryesorja, sa më i mjegullt në pjesën okulte të tij, krijoi një komision universitarësh, të cilët, jo për fajin e tyre, u quajtën ekspertë, megjithëse kishin një mungesë të theksuar të njohurive në fushën e ndërtimit të institucioneve, dmth, ishin plotësisht të papërgatitur për detyrën e dhënë; si dhe, për t’i dhënë edhe dorën e fundit, përhapi lajmin se ekspertët e Komisionit që do të shkruanin Reformën, pra që do të ndryshonin rrënjësisht faqen e arsimit të lartë të këtij vendi, nuk ishin ashtu thjesht ekspertë, por shumë më tepër se kaq: ata ishin ekspertë me ngarkesë, jo neutralë. Pra, në kundërshtim me të gjithë definicionet e botës, ata ishin projektuar si ekspertë të politizuar, që përfaqësonin dy krahët e politikës dhe si të tillë, prandaj, do të prodhonin dokumente që automatikisht do t’i pranonte si pozita ashtu edhe opozita, veçanërisht opozita. ...Do të bëhej një reformë për kokën e reformës dhe mbi të gjitha, një reformë e qëndrueshme, e pacënuar prej askush, e balancuar në fund të fundit!. Atë kryesoren megjithatë, atë pjesën e errët, pjesën okulte të saj, pra, atë për të cilën në fund të fundit po e bëjmë edhe gjithë këtë reformë - dukej sikur thoshte pa zë ”londinezi” në fjalimet e tij pa fillim dhe pa fund - nuk do ta marrë vesh askush, sot dhe në kohën tjetër, në të gjitha kohërat...

* * *

Drafti i Arsimit të Lartë po shitet edhe në përmbajtje. Thelbi i marketingut të tij është ky: Drafti i Arsimit të Lartë siguron autonominë më të lartë për universitetet; universitarët kanë përgjegjësinë për detajimin e buxhetit (grantit), për përcaktimin e strukturave universitare, për zgjedhjen e autoriteteve dhe organeve drejtuese, për përcaktimin e numrit të pedagogëve dhe personelin tjetër universitar, për realizimin e një kualifikimi që fillon dhe mbaron brenda universitetit. Në fakt, kështu do të ndodhte vetëm nëse të gjitha përgjegjësitë e sapopërmendura do të nxirreshin jasht kontekstit të Draftit, nuk do të ishin pjesë e së tërës. Por ato janë pjesë e së tërës dhe nuk ka se si të ndodhë ndryshe. Prandaj, gjithçka që sërviret si përgjegjësi e universitetit, para se të jetë e tij, është e strukturave ndërmjetëse dhe strukturat ndërmjetëse, ashtu si janë projektuar në këtë Draft, jo vetëm që nuk i përkasin universiteteve, por përkundrazi, janë instrumente pastërtisht në duart e qeverisë. Kështu, para se të detajojë shumën e parave që merr (grantin apo çdo shumë tjetër), madhësia e tij përcaktohet nga AKF (Agjensia Kombëtare e Financimit), e cila është pjesë e qeverisë në të gjitha kuptimet dhe në kundërshtim të plotë me statusin natyror të saj si ndërmjetëse. Aq më shumë që përcaktimin e grantit, AKF ose që është e njëjta gjë, kjo strukturë qeveritare, e bën pa asnjë formulë të dhënë në Draft. Para se të përcaktojë strukturat e saj, apo para se të përcaktojë numrin e pedagogëve dhe personelit, universiteti duhet të marrë lejen e ASCAL (Agjensia e Sigurimit të Cilësisë në Arsimin e Lartë) e cila, si për nga përbërja ashtu edhe për nga statusi është thjesht një zgjatim i qeverisë. Asnjë universitet, prandaj, nuk mund të bëjë asnjë zgjidhje strukturore dhe administrative, në thelbin e vet, pa u komanduar nga qeveria. Kështu do të ndodhë edhe me kërkimin shkencor, i cili do të financohet pa pikë hezitimi sipas preferencave politike të qeverisë, sepse, struktura ndërmjetëse e projektuar për këtë qëllim, pra AKKSh (Agjensia Kombëtare për Kërkim Shkencor), nuk do të jetë gjë tjetër vecse një zgjatim i dorës qeverisëse të partisë apo partive në pushtet. Ky ligj jo vetëm që nuk e zgjeron autonominë universitare, por e nulifikon atë në mënyrëm më dramatike të ndodhur ndonjëherë. Dhe e gjitha kjo bëhet me po atë stil dredharak që katundari i shkretë është i detyruar të aplikojë për të mbijetuar kur zbret në qytetin e zhurrmshëm. Brenda të njëjtit Draft, universitarëve iu jepet (granted) një pushtet që i është dhënë më parë qeverisë nëpërmjet strukturave (jo ndërmjetëse) të sistemit. Si në një shtëpi që blerësi e kupton pas pilafit se pronari mashtrues e ka shitur njëherë dhe atij po ia shet për herë të dytë!

* * *

Gjithsesi, akoma nuk kemi arritur te pjesa vërtet okulte e Draftit, megjithëse jo pak herë i jemi afruar asaj. Fuqia e errët e këtij Drafti është vendosur te kapitulli XII, atje ku parashikohet krijimi i IALPP ose “institucionet publike të pavarura të arsimit të lartë”. Më i zellshshmi në krijimin e këtij kapitulli, i vetëdeklaruar, njeriu i UET ose z. Civici, të cilin kam patur rast ta njohë në Universitetin Bujqësor të Tiranës, atje ku ai ka marrë diplomën e ekonomistit bujqësor megjithëse, me sa kuptoj, i vjen turp ta përmendë dhe prandaj e zëvendëson me diploma të tjera të marra kushedi se ku në hapësirat e kontinentit, deklaron se pa këtë kapitull Drafti do të ishte pa kokën e tij. Sipas tij, sepse të tjerët nuk i kam dëgjuar të prononcohen, të gjitha institucionet e arsimit të lartë në vend, përfshi edhe ato publike, edhe UET, do të transformohen, brenda tri kater viteve në institucione edhe publike, edhe të pavarura. Për të kuptuar statusin e IALPP-ve të ardhshme është mirë t’i shohim ato në raport me qeverinë dhe interesin publik. Ajo që i lidh me qeverinë është akreditimi dhe paraja. Të dyja i jep qeveria dhe një universitet si UET e ka të sigurtë që do t’i marrë të dyja: edhe akreditimin edhe paranë. Jo vetëm me këtë qeveri, por edhe me atë që pritet të vijë. Duke realizuar kështu ëndrrën e madhe të përfitimit të parasë publike! Pasi ta marrë këtë para, duhet ta heqë qafe qeverinë, edhe publikun, sigurisht. Që ta shijojë qetësisht prenë e saj, pra paranë publike, neni 127 i Draftit e ndan IALPP e ardhshme (pra edhe UET) nga shteti sepse për buxhetin e marrë nga universiteti nuk do të mund të aplikohen minimalisht as “standardet e programimit buxhetor dhe të menaxhimit financiar publik, madje as ato të prokurimit publik”. Gjithçka perfekte: UET bëhet IALPP dhe merr buxhet nga taksapaguesit e varfër të këtij vendi dhe pasi e merr atë, buxhetin, planifikon ta përdorë pa pyetur për rregullat publike të manaxhimit të tij. Pas kësaj bota le të përmbyset!

* * *

Pyetjet e mëdha kanë mbetur për në fund. A mund të jetë IALPP, ashtu si është përcaktuar në këtë Draft, një formë strategjike e një universiteti shqiptar? A mund ta zëvendësojë ajo modelin universialisht të pranuar që “një universitet ekziston nëpërmjet një autonomie institucionale-tradita Humboldtiane (liria akademike e kombinuar me autonominë administrative, strukturore dhe financiare); ku mësohet nëpërmjet kërkimit shkencor-tradita Humboldtiane, (unifikimi i mësimit me kerkimin shkencor); me një kulturë dhe praktikë hibride - orientimi drejt shoqërisë dhe tregut ose tradita amerikane (universiteti është përgjegjës për perspektivën e sektorit publik dhe merr pjesë në zgjidhjen e problemve të tij, sepse paguhet nga qeveria, por nga ana tjetër, ai është gjithashtu subjekt i forcave të tregut); dhe i aftë të zhvillojë personalitetin e studentit duke e përgatitur atë për demokraci – tradita Newman, apo tradita angleze? Sigurisht që jo. Këtu ngatërrohen prioritetet; ngatërrohen vizionet me mjetet. Forma “IALPP” është një nga qindra mjete me anë të të cilave mund të shkohet te modeli i mësipërm. Ndërsa ai, modeli, është një dhe i vetëm. Universal si i tillë.

A mundet, në fund të fundit, që edhe një universitet si UET, akoma i paformuar realisht si i tillë, të kërkojë të investohet njësoj si Universiteti i Tiranës apo Universiteti Bujqësor i Tiranës? A është kjo gjë, në fund të fundit, e drejtë? Pastaj, ç’mëndje njerëzore do të mund ta pranonte që kapitali i një universiteti publik shqiptar të barazohet me kapitalin e një universiteti privat në tregun publik të këtij vendi? Të dalë para shqiptarëve me aksione të njëjta, kur një universiteti publik i është dashur më shumë se një gjysëm shekulli të formojë kapitalin njerëzor dhe material që ka?

* * *

Ç’qe, pra, ai hall i madh që thërriti në skenën shqiptare këtë Draft? Që e zbriti “londinezin” në fshatin stërmadh Shqipëri? Që ka vite që lë pa gjumë UET apo të tjerë universitete private, që megjithëse pa u formuar si të tillë, me një të shkuar qesharake, të arrnuar, kërkojnë të masin hijen e trupit të tyre me universitetet publike më shumë se gjysëm shekullore të këtij vendi? Madje që riaktivizoi edhe një hibrid të çuditshëm, të padëgjuar më parë; një “edhe president universiteti edhe sigurims i para 90-tës”, të dilte në ekrane televizive, të analizonte dhe mbështeste Draftin? Në prani edhe të ministres! Sigurimsi i dikurshëm?!

Përsëri duhet të analizojmë në mënyrë krahasuese. Asgjë të re nuk sjell ky Draft nga puna e dikurshme e bërë në projektin “Master Plan i Arsimit të Lartë” të punuar nga ish këshilltari i Thatcher dhe ekipi i tij pak vite më parë me mbështetjen e Bankës Botërore. Asgjë, absolutisht. Madje ky Draft është shumë më i prapambetur dhe shumë më keq i konceptuar. Por duhet pranuar: Drafti ka një shtesë dhe ky është kapitulli XII. Ja pse u shkruajt ky Draft. Për të përfshirë në ligj kapitullin XII. Kapitullin që e çon paranë publike te universitetet private. Patjetër. Padrejtësisht. Atje fshihet edhe fuqia e zezë, sekrete, pjesa okulte e Draftit. Te kapitulli XII.

Read More

B. Gjongecaj: Universiteti si djep dhe si varr i demokracise

Gazeta Tema, 18 Shkurt, 2015

Besnik Gjongecaj, Universiteti Bujqesor i Tiranes

Pavarësisht nga natyra apo modeli i analizës që aplikon për të “shkuar” te substanca e një universiteti shqiptar, pra, pavarësisht premisave, koncesioneve, përafrimeve, madje, pavarësisht edhe ndonjë frymëzimi politik apo ideollogjik të vetë analizës, është e pamundur që në fund të saj të mos arrish në përfundimin se universiteti shqiptar, në krahasim me kohën kur demokracia u nda me diktaturën, jo vetëm që nuk e ka ruajtur, por, përkundrazi, e ka humbur potencialin demokratik të tij. Është një vërtetë e madhe po aq sa edhe tragjike e Shqipërisë pas diktatoriale. Këtij përfundimi i shtohet edhe mergulla që dendësohet rreth tij. Njerëzit e thjeshtë, madje vetë universitarët, përpiqen pa pikën e suksesit të përcaktojnë se çfarë realisht nuk shkon në arsimin e lartë të këtij vendi. Janë diplomat e pamerituara, është korrupsioni, mungesa e kërkimit shkencor, pranimet pa konkurs, masivizimi, nepotizmi, defektet strukturore, administrimi; çfarë pra nuk shkon në universitetet publike të këtij vendi?! Sejcila prej tyre është shkak, janë disa, apo të gjitha bashkë? Kush pra, është ai, bash-shkaku i prapambetjes tragjike të universiteteve shqiptare? Në pamundësi të ndërtimit të një arsyetimi solid për një sistem universitar të zhytur në kaos dhe të kërrusur nga një numër i madh të panjohurash, është e mënçur të ndjekësh parimin “të mendosh pa krahasuar është e pamendueshme”. Nëse është e pamundur që Shqipëria të krahasohet me një vend tjetër, dhe kjo është pothuajse gjithmonë e vërtetë, atëhere mund të krahasohet me një periudhe historike të ndonjë vendi apo të një grupi vendesh. Nuk do të bënim ndonjë gabim sinjifikativ nëse do të krahasonim gjendjen e arsimit të lartë në Shqipëri me gjendjen universiteteve evropiane në vitet 60, gjithmonë nga pikpamja institucionale dhe e politikës arsimore. Që të shmangnin një çrregullim shoqëror, (ky ishte edhe objektiv i vendimmarrësve të asaj kohe, çka është konsideruar edhe një objektiv për Shqipërinë gjatë këtyre viteve), vendimmarrësit krijuan një legjislacion mjaft të detajuar, pra një strategji mjaft “ndërhyrëse” të qeverisë te universitetet, por edhe brënda tyre, gjë që e kufizoi ekstremisht autonominë universitare. Ishin vitet kur mendohej që popujt evropianë ende nuk ishin pergatitur për një demokraci reale, ashtu sikundër ndodh ekzaktesisht në Shqipërinë e sotme. Dy dekada më vonë, idetë politike ndryshuan rrënjësisht. Filloi të mbizotërojë koncepti që fuqia vendimmarrëse duhet vendosur brënda universiteteve, çka do t’i bënte ato autonome. Kështu do të plotësoheshin dy kërkesa universale: universitetet do të bëheshim thellësisht legjitime, por edhe efektive. Sistemi universitar publik i Shqipërisë është ekzaktesisht në këtë pikë. Në pikën në të cilën Evropa ka qenë para, sëpaku, dyzet apo pesëdhjetë vitesh. T’i japim apo jo fuqi vendimmarrëse universiteteve!? Nën peshën e kësaj dileme ka kaluar pothuajse një çerek shekulli kohë pasdiktatoriale, aq sa mund të numërosh edhe brinjët në kurrizin e kërrusur të universiteteve tona. Në kuptimin e pafuqisë së tyre. Të rrënimit që nuk ndalet.

 

Evropa e sotme ka kohë që e ka përcaktuar modelin e një universiteti. Në thelbin e tij ai nuk është gjë tjetër vetëm se një kombinim i kontributeve që kombet e Evropës kanë dhënë historikisht në ndërtimin e universiteteve brenda vendit të tyre. Ky model është katërdimensional: një universitet që ekziston nëpërmjet një autonomie institucionale – tradita Humboldtiane (liria akademike e kombinuar me autonominë administrative, strukturore dhe financiare); ku mësohet nëpërmjet kërkimit shkencor – tradita Humboldtiane, (unifikimi i mësimit me kerkimin shkencor); me një kulturë dhe praktikë hibride – orientimi drejt shoqërisë dhe tregut ose tradita amerikane (universiteti është përgjegjës për perspektivën e sektorit publik dhe merr pjesë në zgjidhjen e problemve të tij, sepse paguhet nga qeveria, por nga ana tjetër, ai është gjithashtu subjekt i forcave të tregut); dhe i aftë të zhvillojë personalitetin e studentit duke e përgatitur atë për demokraci – tradita Newman, apo tradita angleze. Aplikimi i këtij modeli ka prodhuar, përveç shumë të tjerash, një status të veçantë të universitetit në shoqëri. Ka kohë që, prandaj, në botën demokratike universiteti është shndrruar në terrenin ku seleksionohet dhe rafinerohet liria e shprehjes, liria e mendimit, e ndërgjegjes. Për këtë, por dhe për arsye historike, universiteti është vendi sublim i lindjes dhe zbatimit të këtyre parimeve me vlerë universale. Në një pikpamje, universiteti është shndrruar në bërthamën e demokracisë së një vendi, me densitetin më të lartë të vlerave të saj. Si në Big Bang-un e famshëm, i cili shpjegon formimin e universit përmes zgjerimit (shpërthimit) të materies fillestare superdense, universiteti, si vendi me densitetin më të lartë të vlerave të demokracisë në shoqëri, nuk bën gjë tjetër veçse i emeton ato duke përcaktuar edhe madhësinë e demokracisë së një vendi, kufijtë e saj, cilësinë brenda tyre. Ashtu si zgjerimi i materies pas Big Bang krijoi universin, po ashtu edhe emetimi i vlerave universitare krijon vetë universin e demokracisë së një vendi.

Shqipëria, ku është? Universiteti publik i këtij vendi, ku është? Ç’model ndjek ai? Ç’raport ka një universitet publik shqiptar me demokracinë, shoqërinë shqiptare në përgjithsi? Edhe një jo universitar mund t’i përgjigjet këtyre pyetjeve, në kuptimin që nuk do ndonjë informacion të specializuar për të thënë që universitetet e këtij vendi, tragjikisht, janë shumë larg modelit evropian të një universiteti. Akoma më shumë. Ngaqë koha rrjedh më ngadalë në këtë vend gjysëm demokratik e gjysëm perandorak, distanca vjen e bëhet më e madhe me kalimin e kohës, diferencat edhe më të mëdha. Asnjë dimension i modelit evropian nuk është i shprehur në universitetet e këtij vendi. Universiteti është organizuar pa aplikuar asnjë nga parimet që do t’i siguronin autonominë institucionale; mësimi është absolutisht i pamundur të zhvillohet përmes kërkimit shkencor; universiteti nuk del në shoqëri për të zgjidhur problemet e saj, përkundrazi; dhe së fundi, studentët jo vetëm që nuk përgatiten për demokraci, por e kundërta është e vërtetë: ata edukohen se si të mbijetojnë në një vend ku demokracia mungon. Distanca gjithmonë në rritje me modelin evropian e ka bërë të pamundur statusin e universiteteve si pole të demokracisë së këtij vendi. Universitetet, madje, kanë rënë nën nivelin e shoqërisë shqiptare, çka është një nga gjërat më të rralla që mund të ketë ndodhur në historinë universitare të vendeve demokratike dhe jo demokratike. Universitetet shqiptare nuk emetojnë më vlera në shoqëri, përkundrazi, thithin prej saj çfarë mund të thithet në një proces gati gati fizik, rastësor, të pakontrollueshëm. Nëpërmjet një fluksi të lirë, në universitetet shqiptare futen nga jashtë dhe bëhen pjesë e natyrshme e ekzistencës së tyre korrupsioni, klientelizmi, sundimi i të paaftëve, votimi sipas kritereve nepotike, trafiku i rezultateve, botimeve shkencore, pedagogjia e rreme, inkompetenca, mungesa alarmante e karakterit…Gjithçka universitare vihet nën pushtetin e antivlerave. Kanë kohë që vlerat vdesin një nga një, pashmangshmërisht dhe bashkë me to, shuhen po kështu, një nga një, edhe mjetet që do të mund të ringrinin universitetet e rëna të këtij vendi. Aq sa, edhe kur flitet për zbatimin e një standardi evropian, psh votimi universitar, ai nuk prodhon rezultatin për të cilin është projektuar, pra, nuk nxjerr në krye të universitetit “njerëzit që nuk janë vetëm një zgjedhje e përbashkët, por përfaqësojnë personalitetin, shpresat dhe shqetësimet e çdo universitari”, por përkundrazi, njerëzit që do të vazhdojnë të mbajnë në punë kushërinjtë, të paaftët, të korruptuarit si bashkëpuntorë. Gradualisht, vetë shoqëria shqiptare, prandaj, ka rënë në kurthin e mungesës së modelit. Universitetet nuk janë aty, përkundrazi. Duke emetuar antivlerat po i tregojnë shoqërisë ekzaktësisht rrugën përmes së cilës shkohet drejt greminës.

Qeveria shqiptare ka bërë dy përpjekje për të ndikuar te universitetet e këtij vendi. E para, ngarkoi një grup ekspertësh për përgatitjen e Reformës së sistemit; dhe e dyta, përgatiti Projektligjin e arsimit të lartë, i cili ende nuk ka kaluar në qeveri. Në thelb, meqënëse Projektligji origjinon ekzaktësisht nga dokumenti i Reformës, të dy dokumentet mund të quhen edhe si një përpjekje e vetme e qeverisë për të ndikuar te universitetet. Autori i këtij shkrimi e ka shprehur publikisht qëndrimin e tij ndaj dokumentit të Reformës (Gazeta Shqiptare, dt 6 Maj 2014), prandaj, ai s’ka se si të jetë ndryshe veçse një qëndrim i vlefshëm edhe për Projektligjin. Në kontekstin e këtij shkrimi do të konsiderohet vetëm Projektligji, dhe vetëm në pikpamjen nëse mund të shërbejë, sadopak, si një mjet ligjor për nxjerrjen e universiteteve nga prapambetja e frikshme ku janë zhytur. Nëpërmjet Projektligjit qeveria shprehet se do t’i nxjerrë universitetet nga prapambetja e thellë vetëm duke marrë pjesë në qeverisjen e tyre. Këtë mund ta realizojë përmes Bordit Administrativ, i cili, meqënëse ka një probabilitet të lartë të drejtohet nga qeveria dhe meqënëse ka si detyrë ligjore “përmbushjen e misionit të universitetit”, mbetet të jetë, në thelbin e vet, formë e qeverisjes së universitetit jo nga universitarët, por nga qeveria (për hollësi shih Gazeta Shqiptare, dt 6 Maj 2014). A mund të ndodhë kështu, pra, a mund të ndodhë që qeveria, politika në thelb, t’i shpëtojë universitetet në përgjithsi dhe ato shqiptare në veçanti? Jo, sigurisht. E gjitha kjo është në kundërshtim me procesin historik evropian. Pas krizës së viteve 60, Evropa i nxori universitetet nga tronditja e thellë jo duke i qeverisur ato, por duke bërë të kundërtën: duke i lënë të vetëqeverisen përmes një autonomie të gjerë ligjore. Kështu i shpëtoi universitetet Evropa. Pak a shumë kështu shpëtohen universitetet në një vend demokratik. Kështu duhet të veprojë edhe qeveria me universitetet e këtij vendi. Sigurisht, përmes një procesi shumë delikat adoptimi. Që sigurisht nuk mund të çojë, si i tillë, në një nga çudirat më të mëdha që kam dëgjuar ndonjëherë dhe që nuk do të mund ta lija jasht këtij shkrimi. Potencialisht, sipas Projektligjit, edhe një individ me nivelin “master” mund ta drejtojë Bordin Administrativ të një universiteti. Pra, në prani të dhjetra profesorëve, “përgjegjësinë për përmbushjen e misionit të universitetit” mund ta marrë edhe një individ me kualifikimin “master”! Dhe ku, në Shqipëri!? Gjë që jo vetëm nuk është e llogjikshme, jo vetëm që nuk është etike, por mbi të gjitha është edhe e frikshme, aq më shumë kur të shkon mendja te ajo se si janë dhënë diplomat “master” nga universitetet e këtij vendi!

Pasi mbaron së numruari të gjitha problemet e një universiteti publik shqiptar (në një analizë serioze universitetet private të një vendi si Shqipëria janë vetëm një hollësi e parëndësishme, por mjaftueshmërisht virulente) nuk ka se si të mos arrish në përfundimin që bash-problemi i universiteteve shqiptare është niveli i ulët i potencialit demokratik. Ato rezultojnë, pas një çerek shekulli ndarje me diktaturën, të zbrazur prej demokracisë dhe vlerave që mbart ajo. Madje më të zbrazëta edhe se vetë shoqëria shqiptare, gjë që e bën jashtzakonisht tragjik statusin e tyre. Aq sa universitetet e sotme nuk janë të krahasueshëm as me universitetet në prag të ndryshimeve të viteve 90. Në kuptimin relativ të gjërave, universitetet e asaj kohe, në raport me shoqërinë, ishin shumë më të përparuara se ato të sotmet, sepse ishin të afta të shndrroheshin në pole demokracie ashtu sikundër u shndërruan dhe ta udhëhiqnin atë, shoqërinë shqiptare, drejt ndryshimeve të mëdha. Sot ndodh e kundërta. Të vendosur nën nivelin e shoqërisë, universitetet shqiptare janë bërë pengesë për zhvillimin e saj. Frikshëm, sepse në vend të mesazhit të lirisë po japin mesazhin e skllavërimit. Sepse nga djep i demokracisë po shndërrohen në varrin e saj.

Read More

Raporte të KLSH-ës për UBT dhe UPT

 

Raporte auditimi të KLSH në institucionet e arsimit të lartë dhe kërkimit shkencor në vend për 2014

1. Auditimi i ushtruar ne Institutin e Shendetit Publik (Universiteti Mjekesor)

2. Auditim i ushtruar ne Universitetin Politeknik te Tiranes

3. Auditim i ushtruar ne Universitetin Bujqesor te Tiranes

4. Auditim i ushtruar ne Shkollen e Larte te Magjistratures (nuk eshte publikuar nga KLSH)

 

Nga Bardhi Sejdarasi, Java, 11.09.2014

Pronarët e rinj të Universiteteve të “vjetër”

 

Përdorimi i parave publike pa kriter dhe gjetjet e Kontrollit të Lartë të Shtetit; sa është dëmi që i bëhet arkës së shtetit, pse nuk penalizohen shkaktarët e dëmit? A është selektiv Bujar Leskaj në denoncimin e shkeljeve financiare të universiteteve? Çfarë fshihet pas raporteve të kontrollit ekonomik dhe financiar dhe pse “nuk iu hyn gjemb në këmbë” vjedhësve të parave publike. Janë plot 2,8 miliardë lekë të “vjedhur” vetëm në dy universitete, Universitetin Politeknik dhe Universitetin Bujqësor, Tiranë. Por kjo është vetëm “maja e ajzbergut”!

Në muajin Maj të këtij viti, në një investigim të bërë publik në mediat shqiptare u detyrova t’i bëj një “set” pyetjesh, Doktorit të Shkencave Ekonomike, z. Bujar Leskaj, aktualisht me detyrën e Kryetarit të Kontrollit të Lartë të Shtetit. Pyetjet ishin konkrete dhe në dijeninë time institucioni që drejton z. Leskaj ishte duke hetuar për çështjet që e pyesja. Për ata që nuk e kanë kujtesën e fiksuar në atë që po shkruaj, po i sjell “copy-paste” pyetjet për z. Leskaj: 

1. A ka informacion z. Leskaj për dëmin që ka shkaktuar z. Jorgaq Kaçani, rektor i UPT në katin përdhes të BSHUPT? (kujtojmë se janë mbi 45 mijë tituj librash që i mungojnë inventarit të kësaj biblioteke- kontrolli i KLSH është bërë këtë pranverë!);

2. A ka informacion z. Lestkaj se, duke shkelur në mënyrë të përsëritur (prej vitit 2011) vendimet e Këshillit të Administrimit të UPT, z. Kaçani ka emëruar punonjës e ka ndarë tituj si ofiqe personale apo ndere, në kundërshtim me vendimet e Këshillit Administrativ, duke dëmtuar financiarisht arkën e shtetit dhe të institucionit (çdo titull i dhënë ka koston 10 mijë lekë/muaj më shumë në pagë!)

3. A ka identifikuar z.Leskaj ndonjë shkresë si psh. atë të drejtores së burimeve njerëzore, e cila paguhet sikur ka mbaruar doktoraturën, ndërsa doktoraturën nuk e ka mbaruar akoma. Ose më drejtpërdrejt; a e kanë parë inspektorët e Leskajt se vetëm dekania e Fakultetit të Teknologjisë së Informacionit (FTI) nuk e ka respektuar një urdhër për të paguar të gjithë kandidatdoktorantët me pagën e atij që mbaron doktoraturën?! 

4. …

Nuk po i  rendis pyetjet e tjera, sepse nuk kanë lidhje me çështjen. Sidomos tani kur ka dalë dhe është bërë publik Buletini nr 1 dhe Buletini Nr 2 i KLSH që bën fjalë për veprimtarinë e KLSH për periudhën Janar-Qershor 2014. (Në fakt askush nuk e kupton se si të dy buletinet përfshijnë të dhëna të ngjashme, pra Buletini Nr 2 nuk i përket tremujorit të dytë, por 6-mujorit të parë?! Por të mos i japim rëndësi kësaj. Në raportin zyrtar, me të drejtë pritej që të kishte një përgjigje lidhur me shkeljet e evidentuara.

Z. Leskaj shkon më tej me hetimin e tij ekonomik e financiar. Të dhënat janë befasuese: bëhet fjalë për më shumë se 2,8 miliardë lekë që janë shpërdoruar në vetëm dy institucione të arsimit të lartë (IAL), pra në UPT dhe Universitetin Bujqësor të Tiranës .

Kontrolli i Lartë i Shtetit ka kontrolluar në fushën e prokurimeve, ku vetëm në Universitetin Bujqësor janë gjetur më shumë se 35 milionë lekë shkelje, apo në fushën e shpenzimeve operative ku, në të dy universitetet që iu referohemi, janë gjetur po ashtu me shumë se 37 milionë lekë shkelje financiare. Shkelje të tjera të disiplinës financiare janë evidentuar edhe në shpërblimin pa të drejtë të punonjësve nga rektoratet, mosllogaritjen dhe mosderdhjen e kontributeve të taksës së punës, mosmbajtjen e TVSH-së për oponencën, pagesa pedagogësh pa miratim të MAS etj, etj.

Unë nuk mund të pranoj se vetëm këto janë “shkeljet” që gjen në këto universitete. Por gjithsesi ato janë shkeljet zyrtare, që tashmë janë raportuar nga Kontrolli i Lartë i Shtetit dhe duhen pranuar si të tilla. Ajo që më bën përshtypje është qëndrimi penalizues i KLSH ndaj njërit IAL në raport me tjetrin. Psh, dëmet financiare të raportuara nga auditët e KLSH për Universitetin Bujqësor janë 1.775.000 plus 1.417.000 plus 5.421.000 plus 2.310.000 lekë, që do të thotë gjithsej 10.923.000 lekë. Ndërsa për Universitetin Politeknik të Tiranës vetëm zëri “shkelje të disiplinës financiare me ndikim negativ në performancën e subjekteve të audituara” është 11.471.000 lekë. Ose po t’i mbledhim të gjitha “dëmet” e UPT del se janë 11.471.000 plus 2.031.000 baras 13.502.000. Pra shumë më tepër se sa dëmi i Universitetit Bujqësor. Por vini re! KLSH bën katër kallzime penale për Universitetin Bujqësor (për dëmin prej 2.794.000 lekë) dhe ZERO kallzim penal për UPT. Nuk e gjen  shpjegimin e kësaj as në buletinin 49 faqesh të z. Leskaj! 

NË FUSHËN E SHPËRBLIMEVE:

Universitetin Bujqësor, Tiranë, në vlerën 1 417 000 lekë, si shpërblim i padrejtë nga administrata e Rektoratit të UBT për punonjësit e vet në dy raste (641 000 lekë në vitin 2012 dhe 776 000 lekë në vitin 2013), në kundërshtim me VKM nr. 418, datë 27.06.2012.

NË ZËRIN “TË TJERA”, SHKELJE TË DISIPLINËS FINANCIARE:

Universitetit Bujqësor, Tiranë, në vlerën prej 5 421 000 lekë, nga mosllogaritja dhe mosderdhja e kontributit të sigurimeve shoqërore deri në kufirin e lejuar për 88 punonjës të punësuar në dy vende pune (si diferencë e ndalesës së kryer pranë qendrës së parë të punës dhe kufirit maksimal).

SHKELJE TË DISIPLINËS FINANCIARE ME NDIKIM NEGATIV NË PERFOMANCËN  E SUBJEKTEVE TË AUDITUARA

•  Universitetin Politeknik, Tiranë, në vlerën 11 471 000 lekë, nga të cilat 4 922 000  lekë si pagesa pa miratim të MASH për pedagogë të brendshëm që japin mësim në ciklin e ulët, si dhe 6 549 000 lekë nga mosaplikimi i 20% tvsh për shpërblimet e dhëna për shërbimin e oponencës konform ligjit nr. 7928, dt 27.04.1995 “Për TVSH”, i ndryshuar.

•  Universitetin Bujqësor, Tiranë, në vlerën 2 310 000 lekë, si humbje financiare nga aktiviteti i prodhimit te mjaltit.

•  Gjatë kësaj periudhe, nga ana e KLSH-së janë bërë kallëzime penale, për drejtues të rangut të mesëm dhe të lartë nga të cilët në: Universitetin Bujqësor, Tiranë (dy) kallëzime penale

“Afendikonjtë”/pronarët e parave publike dhe kut-i i kallzimit të z.Leskajt

Nuk do të merrem më shumë me atë që thotë KLSH. Unë them se ka shumë më tepër shkelje në UPT, të cilat, me qëllim apo jo (nuk vë dorën në zjarr) audituesit e Leskajt nuk i kanë parë. Nuk mund të mos vihet re se si është “dorovitur”  çdokush që nuk i ka merituar paratë publike në UPT, ashtu sikundër nuk mund të mos kontrollohen financimet e buxhetit për kandidatdoktorantët apo për shtesën e ndërtesës së UPT apo edhe humbjet që ka sjellë titullari i këtij institucioni nga mosveprimi lidhur me “humbjen” e mbi 45 mijë titujve të librave në katin përdhes të BSHUPT, që janë kalbur që prej vitit 2008. Mjafton të lexosh për këtë edhe procesverbalin e mbajtur nga z. Edmond Stojku, Drejtor Ekzekutiv i Inspektoratit Sanitar Shtetëror, kur në datën 30.06.2014 ka dërguar inspektorët e tij dhe ka lënë detyra konkrete aty ku audituesit e KLSH-së nuk kishin “parë gjë”. Dosja e BSHUPT do të publikohet e plotë, lidhur me këtë dëm financiar të shkaktuar, për të cilin nuk ka ende përgjegjës.

Por ajo që është më e rëndë, është pikërisht qëndrimi ndaj titullarëve të këtyre institucioneve publike të arsimit të lartë, që mund të bëjnë çfarë e si të duan me vlerat monetare në administrim. Po jo gjatë, besoj!

 

MAS apo KLSH?

Nisur nga informacionet e shumta për shkelje të natyrave të ndryshme, kreu i MAS, znj. Lindita Nikolla, reagoi shumë shpejt. Ajo nuk priti asnjë analizë të bërë nga KLSH. Grupet e auditit të MAS punuan paralel me KLSH. 

Nga informacionet e para jozyrtare që vijnë nga auditimi i universiteteve publike gjykoj se janë evidentuar një numër i konsiderueshëm shkeljesh ligjore dhe ekonomiko-financiare, të cilat ua kalojnë “gjetjeve” të institucioneve të arsimit të lartë privat (IAL) 18 prej të cilave u penalizuan me heqje të licensës. Ndërsa janë ku e kun ë raport me shkeljet që ka gjetur Kontrolli i Lartë i Shtetit. Sigurisht, ky kontroll i plotë ligjor dhe institucional i Ministrisë së Arsimit dhe Sporteve, ende nuk është “zbardhur” tërësisht, ndërsa vijon penalizimi i shkeljeve të vërejtura për Urdhrit Nr 106, datë 28.03.2014 “Për kryerjen e kontrollit për zbatimin e ligjshmërisë në institucionet publike dhe jopublike të arsimit të lartë”, urdhër, që për hir të së vërtetës, duhet pranuar se i “shkallmoi” tërësisht disa nga institucionet joperformante të arsimit të lartë, që vetëm emrin kishin të tillë. Në ditët që vijnë do të kemi mundësi të shohim edhe anën tjetër të “medaljes” atë që kanë shfaqur para këtij kontrolli të thellë të MAS, pikërisht IAL-të publike.

Pas tyre, raporti i paplotë dhe dukshëm i njëanshëm i Bujar Leskajt do të duket si një nga investigimet më të dobëta ekonomike-financiare të realizuara ndonjëherë nga Kontrolli i Lartë i Shtetit që nga krijimi i tij…

Read More

UBT – arrestohet pedagogu i Anglishtes

Gazeta Shqiptarja.com, 7 Korrik, 2014

 

TIRANË - Skuadra e antikrimit financiar e policisë së Tiranës ka arrestuar për korrupsion profesorin e anglishtes në Universitetin Bujqësor në Kamëz, Alfred Çaushi.
Pedagogu 39-vjeçar, sipas policisë është arrestuar teksa merrte nga 10 mijë lekë të reja për provimin e gjuhës së huaj nga studentët e vitit të dytë.
Çaushi është është arrestuar me akuzen e korrupsionit pasiv të personave që ushtrojnë funksione publike.
Në momentin e arrestimit pedagogut Çaushi i janë sekuestruar në cilësinë e provës materiale një shumë parash që dyshohet se janë përfituar në mënyrë të paligjshme. Alfred Çaushi sipa kodit penal rrezikon dënimin me burg nga dy deri në tetë vjet dhe me gjobë nga pesëqind mijë deri në tre milionë lekë.

-  http://www.shqiptarja.com/Aktualitet/2731/pranga-pedagogut-t--anglishtes--merrte-10-000-lek--p-r-provim-225015.html#sthash.JaQO39LX.dpuf

Read More

UBT-Mitmarrje

 

Përditësuar 18 Tetor 2015

 

Disa pedagogë të Universitetit Bujqësor janë gjykuar dhe dënuar nga Gjykata e Apelit Tiranë për shpërdorim detyre (mitmarrje) dhe mungesë etike në marrëdhëniet me studentët.

Ky është nga të paktët raste kur dënohen pedagogë për mitmarrje, dukuri që ka cënuar reputacionin e universiteteve shqiptare dhe të pedagogëve të ndershëm e të përkushtuar. Më tej, sidomos në Universitetin Bujqësor. përfliten raste makabre të sjelleve imorale të disa pedagogëve që kanë shfrytëzuar pozicionin e tyre jo vetëm për përfitime monetare, por edhe seksuale.

Sidoqoftë, edhe pse gjykimi duket transparent, pedagogët kanë diskrecion dhe liri akademike në vlerësimin e studentëve, dhe për gjykatën është e vështirë të provojë motivin e veprimit të një pedagogu në mënyrë direkte. Prandaj është universiteti që duhet ti trajtojë këto çështje me këshillat e etikës dhe të sigurimit të cilësisë.

Administratorët e këtij portali u kontaktuan nga dy prej të akuzuarëve për të mospërmendur emrin e plotë dhe hequr lajmin. Por duke qenë se këta persona i kanë shkaktuar më shumë dëm arsimit të lartë sesa i ç’ka shkakton publikimi i këtij lajmi të dënuarëve, administratorët refuzuan të heqin lajmin, por respektojnë ruajtjen e të dhënave personale.

Në këtë rast prokuroria ka pasur dëshmitarë dhe prova si thirrjet telefonike për të dëshmuar veprimet e kundraligjshme të pedagogëve. Më poshtë një pjesë nga vendimi i gjykatës së apelit, nr. 577, datë 30.05.2012.

 

Poli Hoxha, 22 Dhjetor 2011, Gazeta Shqiptarja.com

{Artikulli është redaktuar për të larguar paqartësitë dhe zevendësuar emrat me iniciale.}
 
Sektori Kundër Krimit Ekonomik dhe Financiar, dhe homologët e tyre në prokurorinë e Tiranës, kanë mbyllur hetimin … , pedagog, punonjës të administratës dhe sekserë, në Universitetin e Kamzes, të akuzuar për korrupsion dhe mitmarrje.

Gjithshka ka nisur pas disa denoncimeve në Sektorin Kundër Krimit Ekonomiko-Financiar në Drejtorinë e Policisë së Tiranës, gjatë periudhës së regjistrimit të studentëve të rinj fitues në këtë universitet dhe sidomos, pas procesit të shpalljes së fituesve që përfitonin nga shtesat. Gjithashtu denoncime të shumta, ka pasur edhe për mitmarrje gjatë sezonit të fundit të provimeve, me shuma që shkojnë deri në 300 mijë lekë të vjetra për një notë kaluese.

Sipas burimeve, gjatë përgjimeve që kanë vazhduar gjëtë këtyre 3 muajve, ka rezultuar se rrethi i personave të përfshirë, është shumë i gjerë. Në "listën e zëzë" të hetuesve janë disa pedagogë, punonjës të administratës, studentë dhe shumë sekserë. Ndërkohë është vërtetuar se shumë regjistrime për student që fillojnë shkollë për herë të parë, gjatë këtij viti shkollor, janë bërë me dokumentacion fallco.

…

Vetëm një vit më parë gjatë një operacioni të koduar "Provimi i Suksesshëm 1", nga policia e Tiranës në bashkëpunim edhe me prokurorinë u arrestuan 7 personave, mes tyre pedagogë të Universitetit bujqësor të Kamzës. U prangos A.F, V.K, të dy profesor në Universitetin e Kamzës, K.. dhe D. D. punonjës në po këtë Universitet, si dhe P.E., student në Universitetin e Kamzës. Pedagogët më pas u ndoqën në gjendje të lirë.

Sipas deklarimit të policisë amësohet se të arrestuarit në bashkëpunim me njëri tjerin në periudha të ndryshme kohore, kanë shpërdoruar detyrën duke u marrë ryshfet shumën prej 250 mijë lekësh të vjetra për një provim, studentëve mbetës.

Read More

UBT-Mitmarrje

Tirana Observer, dt. 04/10/2013 raporton rast mitmarrje në Universitetin Bujqësor të Tiranës Ka rënë në pranga pedagogu i Institutit Bujqësor, Fidel Gjurgji, që u kërkonte studentëve nga 100-200 mijë lekë (të vjetër) ryshfet për provimet. Ngjarja është bërë me dije ditën e djeshme nga Policia ndërsa skema korruptive praktikohej prej pedagogut Gjurgji prej vitesh, por vetëm gjatë vitit të fundit studentët e kanë denoncuar atë tek uniformat blu. Gjatë sezonit të kaluar të provimeve shefi i katedrës së veterinarisë në Institutin Bujqësor, duke futur si sekserë dy kolegët e tij pedagogë u merrte studentëve për një provim, nga 100-200 mijë lekë( të vjetër) në varësi të lëndës. Skema korruptive ishte denoncuar nga disa studentë, ndërsa sektori i korrupsionit në Policinë e Tiranës, pas një hetimi 5 mujor, ka vënë në pranga për korrupsion pasditen e djeshme pedagogun e njohur Fidel Gjurgji, shef prej disa vitesh në Katedrën e Veterinarisë, në Universitetin Bujqësor.

Arrestimi
Burime nga policia kanë bërë me dije ditën e djeshme se Fidel Gjurgji u arrestua me vendim gjykate, pasi një grup hetuesish e kishin vëzhguar atë prej më shumë se 6 muajsh kohë në të cilën akuzohet se pedagogu ka marrë një shumë prej 100 mijë lekësh për një provim nga një prej studentëve duke i kërkuar atij para në këmbim të një note kaluese. Por duket se pikërisht ky student është bërë shkas i një ankese në zyrën e kreut të Universitetit Bujqësor ndërsa ngjarja është cilësuar si e sajuar nga pedagogët e tjerë e stafi akademik. Studenti pasi ka ngelur në lëndën me pedagogun Gjurgji ka filluar të pyesë shokët e shoqet e klasës nëse dikujt prej tyre shefi i katedrës u kishte kërkuar para. Precedenti
Burimet policore bëjnë me dije se bashkë me Gjurgjin janë arrestuar dhe dy shtetas të tjerë, të cilët kryenin rolin e sekserëve, përkatësisht Fation Goxhaj dhe Alfred Qyra ish studentë e më pas të punësuar si pedagogë në Institutin Bujqësor. Mësohet se materialet i janë referuar Prokurorisë për ndjekje të mëtejshme të rastit. Mësohet se dy të arrestuarit e tjerë i takonin studentët jashtë ambienteve të Institutit duke i bërë presion për notën e duke i thënë se nëse nuk jepnin nga 100 mijë lekë për provim ata nuk do të kalonin vitin. Pasi siguronin kontaktet mes shefit të katedrës dhe studentëve që i ofronin atij para në këmbim të notave kaluese dy të arrestuarit përfitonin nga skema korruptive 20-30 mijë lekë (të vjetër) për provim.

Read More

Plagjiaturë-UBT

Xhelal Mziu, kryetari i Bashkisë së Kamzës, u vlerësua me titullin “Doktor” për një punim shkencor, të cilin e ka publikuar edhe në web përmes “google docs”. Por në blogjet dhe faqet e internetit qarkullon sot një variant në italisht i punimit shkencor me të cilin, kryebashkiaku i Kamzës iu paraqit jurisë së Fakultetit të Ekonomisë dhe Agrobiznesit në Universitetin Bujqësor të Kamzës. 

Juria e ngritur pranë Fakultetit të Ekonomisë dhe Agrobiznesit e vlerësoi atë “Shumë mirë” duke i dhënë Xhelal Mziut gradën shkencore “Doktor” në fushën:Ekonomi dhe Agrobiznes, Profili: Financë-Kontabilitet”, thuhet në diplomën e marrë nga Universiteti Bujqësor i Tiranës. Sipas postimeve të bërë në blogun “Peshkupauje.com” punimi i tij rezulton të ketë mangësi të theksuara në vendosjen e burimeve. “Trajtimi që i ka bërë temës nuk është teoriko-shkencor. Rasti që ai ka marrë në studim nuk rrek të shpjegojë shpenzimet publike të infrastrukturës së Kamzës. 

Për këtë arsye, komisioni i vlerësimit të titujve akademikë pranë Ministrisë së Arsimit, duhet të mos ia njohë titullin Mziut, për arsye se punimi i tij dëshmon prurje të preferuara nga autorë dhe punime të tjera, çka njihet ndryshe si plagjiaturë. Punimi shkencor i Mziut është një shkelje e rëndë e Rregullores për Etikën në Veprimtarinë Kërkimore dhe Botuese, parashikuar në pikën 3.2 mbi parimin e ndershmërisë. 

Kështu, në faqen 14 të kapitullit 1.3 mbi "Llojet kryesore të investimeve", Mziu rendit pa dëshmuar burimin dhe referencat teorike. Deri në faqen 22, ai ka kopjuar nga Sandro Petrizelli, përkatësisht në punimin e tij të titulluar, “Appuinti di Economia”. Po kështu, Mziu ka kopjuar leksionet e Sandro Petrizelli-t edhe në kapitullin 2 (fq.23) deri faqen 55. Ndërsa nga faqja 23 deri në faqen 27, Mziu ka bërë një përkthim të punimit “Impianti d’industria” të të njëjtit autor. Shkurtimisht, Mziu ka kopjuar punimet dhe leksionet e Sandro Petrizzelit, të cilat janë të publikuara në Universitetin “La Sapienza” të Romës. Komisioni i Vlerësimit ka vendosur t’i japë titullin Mziut në kundërshtim me rregulloren”, thuhet në analizën e bërë në blog. 

Neni 19 e shpreh qartë: “Teza duhet jetë një pjesë e pavarur e punës shkencore dhe standardeve ndërkombëtare dhe me nivel të lartë akademik në lidhje me formulimin e argumenteve të kërkimit, bazën konceptuale, precizonin, metodologjinë, aspektet teorike, dokumentimin, përdorimin e literaturës dhe prezantimin. Teza duhet të kontribuojë në zhvillimin e njohurive të reja teorike kundrejt disiplinës dhe të ketë një standard akademik, i cili të justifikojë publikimin si pjesë e literaturës në fushën përkatëse”. Ndërsa oponentët, sipas po kësaj rregulloreje, neni 22, pika 4 "shprehen qartë për pastërtinë e punimit shkencor nga plagjiatura. Në rast se vërejnë dhe konstatojnë se kjo ka ndodhur, ata kërkojnë ndërprerjen e vlerësimit të disertacionit”. 

Në bazë të rregullores, UBT-ja duhet te revokoje titullin. Sipas nenit 27 të rregullores, "Grada shkencore “Doktor” është e revokueshme në çdo kohë dhe në çdo rast, që konstatohet plagjiaturë ose manipulim të dhënash në punimet e kandidatit. Në këtë rast, Dekani i kërkon Këshillit të Profesorëve të mblidhet menjëherë dhe të shqyrtojë rastin e konstatuar. Vendimi i këshillit të Profesorëve shqyrtohet nga Këshilli i Etikës i UBT-së, i cili i propozon Rektorit të UBT-së revokimin e gradës shkencore “Doktor” të fituar nga kandidati. Rektori pasi e shqyrton, merr vendim, të cilin ia dërgon kryetarit të Komisionit të Vlerësimit të Titujve Akademikë për të bërë çregjistrimin nga regjistri përkatës i këtij Komisioni. Të drejtën e revokimit të gradës shkencore “Doktor” e ka UBT-ja edhe në rastet kur konstatohet plagjiaturë apo manipulim të dhënash në studime/punime kërkimore të kryera pas promovimit për marrjen e saj”, shkruan rregullorja. Më tej në nenin 32, flitet edhe për ato elementë që studentët duhet të shmangin gjatë shkrimit të tezës së doktoraturës. Gjatë punimit studentët duhet të kenë parasysh që të shmangin manipulimin e të dhënave, duke paraqitur rezultate që nuk janë marrë asnjëherë; falsifikimin e rezultateve – modifikimin e rezultateve për të konfirmuar hipotezën; plagjiaturën, duke përfshirë këtu kopjimin direkt të materialeve, përdorimin e të dhënave apo ideve nga njerëz të tjerë, pa përdorur përkatësinë e duhur si dhe përfshirjen e të tjerëve, të cilët në fakt nuk kanë kontribuar në kërkim. Por, kryebashkiaku i Kamzës ka shmangur edhe këtë detaj duke falënderuar në punën e tij studimore edhe qytetarët e Kamzës. 

  Burimi: http://www.shekulli.com.al/web/p.php?id=33215&kat=88

Read More