Mbi emërimet në Universitetin e Tiranës

 

Kronikë e një banaliteti të specializuar

Elvis Hoxha

Panorama, 18.07.2014

Objekt i këtij shkrimi janë emra të përveçëm. Në këtë lagjen tonë fenomeni mund të shpjegohet vetëm me emra të përveçëm. Jo thjesht për t’i akuzuar në cilësinë e personave të veçantë, por si bartës të rrënimit dhe banalitetit të institucioneve. Natyrisht që shprehem për një zonë të caktuar të jetës, por gjendja për të cilën flas mund të shërbejë për analogji me skena të tjera ku fiton banaliteti. Mbërrin një pikë ku e keqja bëhet aq banale dhe banalja aq aktive, sa nuk ka më rimëkëmbje apo “rilindje”. Rilindjen nuk e mundësojnë reformat, por vetëm një pasion intim i njerëzve me ndonjë segment jete. Përkundër kësaj, ne jemi gjithnjë në banalitetin e të bërit të gjërave jashtë gjërave, në privatizimin psiko-biologjik të shpirtit. Ndaj, në këto raste nuk mbetet gjë tjetër veçse pedagogjia e banalitetit.

Më së pari, banaliteti është injoranca e aprovuar nga ekuivoku. Shpesh banaliteti i lartë aprovohet nga një gjykim pa guxim që thotë se njeriu nuk është aq i keq. Ky gjykim pa guxim ngatërrohet. Duhet të rezistojmë në mendimin se njeriu nuk është aq i keq, por mund t’i lejojmë vetes ta mendojë njeriun të aftë për të qenë i përkryer në injorancën e vet. Këtu të paktën mos të ketë ekuivok. Për shembull, ai mund të marrë përsipër një post publik dhe ta ruajë gjendjen e tij të injorancës dhe paaftësisë përkundrejt këtij posti me një besnikëri të habitshme. Dhe në këtë lagjen tonë ka plot të këtij lloji. Banaliteti duhet t’i përngjitet termit Rilindje, ta llangosë atë që ne të mund ta kuptojmë si Rilindje. Rilindja nuk është çështje reforme. Sepse, miqtë e mi – natyrisht u flas atyre që ndiejnë nën të njëjtët terma pamundësitë e këtij lloji – nuk ka mundësi reforme në asnjë banalitet. Banaliteti ka për natyrë të pjellë banalitet. Nuk ka përkufizim të emancipuar të banalitetit. Kaq e thjeshtë është ta thuash. Është term që shpreh një gjendje të mbyllur në vetvete. Banaliteti nuk bën dallim.

Po shkruaj nga pozicioni i pedagogut të jashtëm në departamentin e filozofisë pranë Fakultetit të Shkencave Shoqërore, ky i fundit brenda Universitetit të Tiranës. Kam një përvojë relative ashtu si çdo njeri në jetën e vet të kufizuar në hapësirë, gjeografi dhe njerëzim. Por e them pa pikën e ndrojtjes se kam një përvojë të gjerë në mjedisin e dijes dhe universitetit. Ka tre vjet që pjesa më e madhe e anëtarëve bën përpjekje të më integrojnë si mua dhe të tjerë në departamentin e filozofisë. E megjithëse në komisionin e tre vjetëve më parë, tri votat e pedagogëve të filozofisë ishin pro meje, Petraq Simo (një nga emrat e simptomës) gjeti një pretekst tipik shqiptar për të më nxjerrë jashtë konkurrimit: listën e notave. Nuk kishte rëndësi për të as mësimdhënia 4-vjeçare në një universitet francez, as alokimi i kërkimit trevjeçar akorduar nga Ministria franceze e Kërkimit, as nota me mention très bien në diplomën time, as vlerësimi i studentëve për cilësinë e leksioneve të mia, as përkthimi deri në atë kohë i gjashtë librave filozofikë. Për Petraq Simon ishte e rëndësishme të më hiqte qafe me dy vota, të vetën dhe të këshilltarit juridik të rektoratit. Përfundimisht, kisha tri votat e njerëzve më të lidhur me fushën dhe dy votat kundër të atyre që nuk e njohin e as u intereson filozofia. Dhe çuditërisht këto dy vota ishin vendimtare. Për ata që e kanë të vështirë, dhe me të drejtë, ta kuptojnë një gjë kaq banale sa banaliteti, jam pothuaj i sigurt se do t’i ndihmojë shembulli i mësipërm.

Banaliteti është pra i mbyllur në vetvete. Ai ka për tavan dyshemenë e tij. Si ta kuptojmë ndryshe? I njëjti Petraq Simo, kur pa reagimin tim minimal, u prek shumë. Nuk ishte mësuar i gjori. Le ta sqaroj dhe këtë pikë. Cila është diploma e vërtetë e zv.dekanit të Fakultetit të Shkencave Sociale, Petraq Simos? Edukimi fizik. Natyrisht, një njeri me një sukses të tillë administrativ pas një përpjekje krejt tjetër edukative, me një sukses të ngjashëm me atë të elektronit në efektin tunel – po flas për mikrobotën – nuk mund ta pranojë të ketë ndonjë reagim që mbështetet mbi aftësinë. Ai u prek kaq shumë, sa prej tri vitesh ngre e ul, kudo ku i jepet rasti, se Elvis Hoxha është një rrugaç. Kjo gjë mund të jetë e vërtetë. Të dy e kemi nga një akuzë për njëri-tjetrin: ai më quan rrugaç sepse e quajta të kotë pretekstin e tij për të shmangur një post në të cilin do të vazhdoja të punoja në fushën time. Ai nuk tha se nuk isha i aftë. Pak i interesonte një gjë e tillë. I duhej të asgjësonte mendimin e atyre që ishin pro meje sepse vinin me idenë se mund të bëja një gjë të mirë me studentët dhe veten në lidhje me disiplinën e filozofisë. Gjatë konkursit tha se nuk kisha listë notash, pas konkursit deklaroi se isha rrugaç. Ndërsa unë, nga ana ime, e quaj hajdut të atributeve institucionale dhe administrative, shkurt hajdut të aftësive publike të institucionit. Në këtë kuptim banaliteti nuk ka as tavan, as dysheme. E rëndomta e banalitetit është pezulltia e rëndë e mungesës së hapësirës. Për Petraq Simon nuk ka rëndësi as pasioni dhe as cilësia profesionale. Nuk kam si t’ia shpjegoj një gjë të tillë një njeriu pa hapje, pa hapësirë. Mes nesh dallimi është i skajshëm. Petraq Simo është tavan dhe dysheme e vetes, identik me veten: thënë ndryshe, është përdorimi privat i fakulteteve (lexo aftësive) publike. Është thjesht injorant. Ndërsa unë i nënshtrohem faktit që studimi nuk ka fund: pra jam përdorimi publik i aftësive private. Jam mediokër.

Le të vazhdoj shkurt rrëfimin e asaj çka ndodhi më tej. Në të njëjtën kohë, si me teleportim, vjen nga Rektorati i Universitetit të Tiranës me postin e pedagoges së brendshme M.K. Më falni që po e evitoj përdorimin e formave të etiketës në një shkrim të tillë. Ma lejo lexues i dashur që kur të flas për banalitetin të mos përdor zgjerime fisnike të tjetrit, si zotëri apo zonjë. E thashë pak më parë se banaliteti është i mbyllur. Substanca e banalit është të mos jetë person në kuptimin e tjetrit, por person në kuptimin e askujt. Është si të thuash: Petraq Simo është askush në terrenin e filozofisë ku jetoj unë, por banalisht merr në dorë gjithçka në këtë terren. Është aftësia e banalit. Duke mos pasur asnjë meritë, nuk ka asnjë aftësi ndërtimi dhe njehsimi. Kështu që i falet t’u prishë punë interesave të departamentit të filozofisë. Është çështje moskuptimi. Departamenti ku punon ai ka mbi 20 pedagogë, ndërsa filozofia ka vetëm 7. Sepse zona ku punon një banal është treg i mirë postesh dhe influencash. Me këtë lloj paaftësie për njehsim e ndërtim, institucioni është vetëm një vend privat. Banalizimi i institucionit rrjedh nga natyra banale e njeriut që i vendosim në krye për të përmbushur mbarëvajtjen e institucionit. Kështu që nga Petraq Simo mund të vinte pedagoge e brendshme – kuptohet, pa kaluar ndonjë konkurs – një person i ngjashëm me të, M K. Drejtoreshë arsimi, me një master në studime europiane, pa lexuar një libër filozofie ndonjëherë, ajo është saktësisht personi që i përshtatet në banalitet.

Dhe M.K. erdhi. Me të kam edhe një kujtim të hidhur sa dhe qesharak. Më kërkoi të bëhesha asistenti i saj në lëndën e Shkrimit akademik. Ndërkohë që për të ishte një shenjë e mirëfilltë respekti dhe ndihme, për shumë kolegë të mitë është ende një anekdotë që nuk lodh. Për ata që nuk arrijnë ta ndiejnë shkallën e qesharakes, lexues që nuk njohin në planin e aftësive as njërin, as tjetrin, pra as Majlinda Ketën dhe as autorin e këtij shkrimi, po përpiqem ta them në këtë formë: përsa më takon, kam kaluar pothuaj tetë vjet në një departament filozofie i themeluar nga Foucault, ku kanë punuar Deleuze, Lyotard dhe Chatelet, me ndjekje të gjata leksionesh të Ranciere-it dhe Badiou-së; ndërsa K. vjen nga Drejtoria Arsimore dhe nga Face-book-u.

Banaliteti ka vetëm një dituri: relacion të paditur me dijen (injoranca institucionale specifike shqiptare). Ka ardhur pra koha t’i rezervojmë një status më të respektueshëm mediokritetit: relacion i ditur me padijen (nostalgji e injorancës sokratike). Injoranca mbledh në këtë kuptim bartësit e vet. Duke mos pasur asnjë prekje reale me idenë e bashkëkohësisë së dijes, relacioni i vetëm është ai me injorantin e afërt. “Injorantë të të gjitha viseve, bashkohuni në këtë cep administrate, do ta mbrojmë njëri-tjetrin! Ndërkohë ata pak profesionistë do të na shërbejnë si alibi ose performancë”. Dhe M.K. erdhi në territorin e filozofisë. Madje ishte e pakënaqur tek shihte paaftësinë e atyre që kishin kaluar konkursin për këto poste. Bëri dhe një shkrim të hapur kundër departamentit të filozofisë, kundër departamentit, sepse për filozofinë nuk di gjë. Është e thjeshtë të marrësh vesh se me ç’nivel mendimi ke të bësh kur sheh në shkrimin e saj disa herë të njëjtin grup fjalësh të magjepsur: “standarde të reputacionit”. Natyrisht që nuk është gjuhë filozofike. Gjuha e saj nuk ka lidhje me ndonjë terminologji filozofike, por ndoshta vetëm Face-book. E thotë vetë ky togfjalësh absurd. Pastaj, përse ta lexojë pedagogja Kantin kur nuk e ka friend në Facebook? Kjo lloj injorance është vetëm forma e shprehur e dijes natyrore brenda dijeve disiplinore. Dijes natyrore nuk i lipset asnjë raport me bashkëkohësi dijesh apo ligjëratë krijimtare: ju mbetet të mendoni vetëm thellësinë banale në terminologjinë “standard reputacioni”. Mjaft të ndiqni çdo shkrim të saj dhe do kuptoni sjelljen cinike që prodhon natyrshëm banaliteti mbi gjuhën. Nëse dikush zbavitet ende me injorancën, le të lexojë ç’shkruan ajo në gazetën “Koha jonë” të datës 11 mars 2014. Ky person, që jep lëndën e Shkrimit akademik, nuk njeh as me ndjesi përdorimin e parafjalëve. Gjithnjë shprehet gabim. Ka një relacion me gjuhën shqipe sikur të ishte gjuhë e huaj për të. Ju e vini re që nuk kam asnjë vërejtje me temë filozofike. Personi në fjalë nuk ma lejon një këndellje të tillë; edhe tezën e doktoratës, në filozofi, e bën nën drejtimin e ekonomistit Dhori Kule. Më vjen keq që ajo përmend në shkrimin e saj Artan Fugën si ta kishte të llojit të vet. Sado dhe sido të prezantohet në terrenin shqiptar ky i fundit, Fuga s’mund t’ia shpjegojë dot Majlinda Ketës se në ç’ujëra dijesh ka notuar. Është si t’i shpjegosh mjelëses se nga gjinjtë e lopës u frymëzua edhe Kepleri për të gjetur optimumin mes formës dhe lëndës. Ju do më thoni se nuk ekziston ndonjë anekdotë e tillë lidhur me Keplerin. Ndërsa më mbetet t’u përgjigjem se derisa M. K.  hyri si anekdotë në zonën e filozofisë, çdo anekdotë e mëtejshme bëhet vetvetiu e mundshme. Kësisoj, pedagogjia filozofike puqet me të pamundshmen dhe gjeneron banalitetin.

E di pastaj që do më thoni për sa e sa deputetë se plotësojnë të njëjtat “standarde reputacioni”. Përsëri e kam përgjigjen: nuk kam studiuar për deputet, shqetësohem vetëm për lëndën e filozofisë. Një injoranti i falet të jetë deputet. Fajin e kanë ata që e kanë zgjedhur. Ndërsa M.K. e kanë emëruar. Natyrisht, rektori Kule. Shkurt, ata janë shumë.

Në provimin e fundit pedagogja kishte vlerësuar rreth 40 studentë me dhjeta (diku 60 studentë në total). Dihet që ne pedagogët disponojmë një sasi të pakufizuar dhjetash. Ndaj dhe Majlinda Keta, me aftësinë për të mos përcaktuar ndonjë aftësi, bashkë me dijen e mjeruar që u ka transmetuar, u dha dhe nga “një flamur të shkymë e të dalun bese”. Sa prindër ka bërë të lumtur atë natë! Asnjë prej tyre nuk pyeti mbi statusin e dhjetës. Paqja e trullosur dhe e paravendosur mes prindërve dhe Ketës është konformiteti mes ekuivokut dhe banalitetit. Është harmonia cinike e banalitetit. Banaliteti është harmoni pa frekuencë.

Dhe M.K. erdhi në filozofi për t’u shprehur mbi standardet e reputacionit. Pikërisht këtë semestër nuk dha gjashtë javë as leksion, as seminar. Departamenti nuk kishte asnjë justifikim për mungesën e saj. Pas gjashtë javësh ajo shkoi e mblodhi raportet mjekësore. Ajo vazhdoi të japë “mësim”, atë mësim që vlerësohet prej një kolegu të saj – kuptohet administrativisht koleg – si leksioni ku shpjegohet metafizika e fërgesës. Ndërkohë u pezullua drejtuesja e departamentit të filozofisë, sepse guxoi t’i gjente zëvendësues për dy lëndët e patrajtuara. Përgjegjësia e drejtueses së departamentit për të mos lënë studentët pa mësim si duket u ndëshkua me pezullimin e drejtueses. Të ndëshkohesh sepse bën atë që duhet të bësh dhe të vlerësohesh kur bën atë që nuk duhet të bësh, ja ç’do t’i japë banalitetit kurajë. Dhe nuk ju thashë gjithçka. Ka shumë për të thënë mbi banalitetin në këtë paradhomë akademie. Nëse ngacmohem të vazhdoj, ju siguroj se do të rafinohem më tej në lëndën e shkrimit të banalitetit. Në një shoqëri vërtet të hapur do të duhej të gjithë ta shndërronim banalitetin në objekt arti.

Sepse duhet t’ia mbërrish të shpikësh një shkrim që ta japë bukur banalitetin, pra ta nxjerrë në shëmtinë e vet të mirëfilltë. Është arti më i vështirë, por dhe më emergjent. Mund të nisesh nga akuza, por kjo nuk do të bëjë gjë tjetër veçse do të gjallërojë aleancën mes injorantëve. Është sigurisht më e drejtë t’i shtysh injorantët të ndiejnë dëmin që sjellin. Është ndoshta e pamundur për shkak të relacionit të tyre të paditur me dijen. Por është e mundur të bësh të kthejnë udhë mediokrit që u shërbejnë vetëm sepse janë gjetur nën varësinë e injorantëve në një moment të vështirë të jetës së tyre. Mbijetesa e vetme mbetet të jesh injorant e të prodhosh studentë injorantë që nuk hapin punë. Të prodhohen dita-ditës “lypësit e të marrët që mbushin rrugët tona”. Ndaj, në lëndën e leximit kritik do t’i nxisja studentët mos ta shihnin mjerimin për të cilin shkruan Migjeni si një fenomen me shkakësi objektive, por si rezultati i një rrënimi psikologjik. Migjeni e ka shkruar poemën e banalitetit, por që prej atëherë ne kemi prodhuar shumë, shumë mjerim.

Read More

UBT – arrestohet pedagogu i Anglishtes

Gazeta Shqiptarja.com, 7 Korrik, 2014

 

TIRANË - Skuadra e antikrimit financiar e policisë së Tiranës ka arrestuar për korrupsion profesorin e anglishtes në Universitetin Bujqësor në Kamëz, Alfred Çaushi.
Pedagogu 39-vjeçar, sipas policisë është arrestuar teksa merrte nga 10 mijë lekë të reja për provimin e gjuhës së huaj nga studentët e vitit të dytë.
Çaushi është është arrestuar me akuzen e korrupsionit pasiv të personave që ushtrojnë funksione publike.
Në momentin e arrestimit pedagogut Çaushi i janë sekuestruar në cilësinë e provës materiale një shumë parash që dyshohet se janë përfituar në mënyrë të paligjshme. Alfred Çaushi sipa kodit penal rrezikon dënimin me burg nga dy deri në tetë vjet dhe me gjobë nga pesëqind mijë deri në tre milionë lekë.

-  http://www.shqiptarja.com/Aktualitet/2731/pranga-pedagogut-t--anglishtes--merrte-10-000-lek--p-r-provim-225015.html#sthash.JaQO39LX.dpuf

Read More

Aksesi shqetësim në Evropë

Një studim i porositur nga Komisioni Evropian mbi politikat kombëtare dhe institucionale të ndërmarra për të rritur dhe zgjeruar aksesin, reduktuar numrin e të larguarëve nga shkollat e larta dhe përmirësimin e mundësisë për punësim ndër të diplomuarit në Evropë, dëshmon se shumica e vendeve evropiane po dështojnë në arritjen e synimeve dhe mbikëqyrjen e situatës.

……. …

http://www.universityworldnews.com/article.php?story=20140606122203841

More talk than action on HE access and retention

Karen MacGregor, 6 qershor, 2014

Despite paying considerable lip service to hot higher education issues such as access, retention and employability, most European countries are failing to set clear and precise targets or monitor progress in these areas, and their approaches and levels of engagement differ greatly, says a report published by the European Commission last week.
In the area of access, for instance, only nine European countries have actually defined attainment targets for specific groups, monitoring of diversity is rare and even where information exists it is usually not exploited.
Further, the study found quality assurance agencies to be minimally involved in assessing or monitoring activity in areas that are considered top policy priorities across Europe.
The report, Modernisation of Higher Education in Europe: Access, retention and employability 2014, was produced by the European Commission, the Education, Audiovisual and Culture Executive Agency, and Eurydice.
It “sheds light on current national and institutional policies and practices aimed at increasing and widening access, reducing student dropout, and improving the employability of higher education graduates in Europe”.
The main objective is to support reform in European Union countries by analysing national policies and highlighting successful evidence-based practice. The report is the second in a series that charts the evolution of the modernisation agenda for higher education in Europe, and follows a 2011 report on funding and the social dimension.
It examines policy and practice related to the student experience through three stages: access, which requires awareness of the offer of higher education, requirements to be admitted and the process of admission; progression through study, including support that may be provided when problems are encountered; and the transition to the labour market.
Methodology
Information was gathered from three sources. The primary source was the national units of Eurydice, which provided information on policy and practice from 36 education systems – all EU members states except Luxembourg and The Netherlands, plus Iceland, Liechtenstein, Montenegro, Norway and Turkey.
Second, information was obtained from quality assurance agencies in 12 countries, which responded to questionnaires; and from site visits to universities in eight countries, aimed at better understanding the relationship between policy and institutional practice.
The eight universities were Ghent in Belgium, Charles in Czech Republic, Aachen in Germany, Tallinn in Estonia, Cork in Ireland, Athens University of Economics and Business in Greece, Université Paris-Est Créteil in France, and Jyväskylä in Finland.
Access
Despite European policy stressing the social dimension of higher education and countries committing to the Bologna process and to develop strategies and define measurable targets, “only nine countries have actually defined attainment targets for specified groups”.
These countries, the report says, illustrate that action is taking place at national level and that a variety of policy models and approaches exist. But progress on monitoring was slow and monitoring practices varied considerably.
“There is therefore a long way to go before a convincing, evidence-based, European-wide picture of progress in widening access is possible to obtain.” Even issues that are a major focus of discussion on under-representation in higher education are not often monitored.
“Migrant status data is captured in 13 systems, and data on ethnicity of students and staff in only eight. Meanwhile only 13 systems collect data on the labour market status of students prior to entry into higher education,” says the report.
“Even when data is collected, it is not necessarily always exploited. When asked about the main changes that have taken place over a period of 10 years, 19 systems – including a majority that collect information related to different characteristics of students – were unable to report on changes to the diversity of the student body.”
The study found that bridging programmes and recognition of prior learning were access features in about half of Europe’s higher education systems – but they are most prevalent in the north and west of Europe.
“There are few examples of an alternative route accounting for more than 10% of entrants. The evidence from quality assurance agencies suggests that their role in widening access is extremely limited, and that a focus on access and admissions is far from being the norm.”
Retention
Student retention is seen as a key performance indicator for higher education systems, and a key goal. But the report finds a crying need for greater clarity in definitions, both for national policy steering documents and for statistical purposes.
“In the context of widening participation, if governments encourage a broader range of students into higher education, there is also a social responsibility to help reduce the psychological, financial and-or emotional risks of non-completion.”
Amazingly, despite the growing importance of retention, a “significant” number of countries – 13 – do not systematically calculate completion and-or drop-out rates.
“This includes countries that have policies addressing retention and completion, but clearly lack basic data to analyse their impact. Even when completion rate data is collected, it is hardly ever differentiated by specific student profiles or characteristics.
“Clear and precise targets related to the improvement in the rates of retention are not commonly found. Instead, countries usually mention the general, overarching goal of reducing drop-out and strengthening retention and completion of studies,” says the report.
At the policy level, there are only 10 countries with performance-based funding mechanisms in which part of an institution’s funding depends on reaching agreed results in a defined time.
“A number of developments have taken place, however, to encourage students to finish their studies during a 'regular' period of time. The focus tends to be on measures that incentivise students who finish within a defined period, or penalise those who do not,” says the report.
A major way of tackling non-completion is through information, advice and guidance – particularly for those most at risk of dropping out.
While guidance was “ubiquitous in all systems”, country information and site visits revealed resource difficulties, with counseling services “too stretched by increased demand to be able to target and reach those most in need”, says the report.
“Although around half of the higher education systems claim to use data on retention and dropout in their quality assurance processes, there is little evidence that such information is followed up in an attempt to understand and address the underlying causes of dropout.”
Flexibility
The report revealed that most European countries offered opportunities for students to organise studies in a more flexible way than traditional full-time arrangements.
“But the understanding of part-time studies varies greatly across Europe, and even in countries with no formal offer of part-time studies, students may have the possibility to organise their programme to study in a de facto part-time mode.”
In several countries, part-time studies require higher private financial investment than traditional studies. This suggests that part-time provision is not always aimed at widening participation to disadvantaged social groups, but targets other categories of the population.
“In almost all countries, higher education institutions are able to decide the amount of part-time provision offered, and most countries claim that the majority of higher education institutions offer part-time studies,” says the report.
“The experience from the study visits shows, however, that the degree of activity can vary significantly between faculties and departments.”
Employability
Employability is a priority topic in higher education policy debates, the report says, but approaches and levels of engagement vary considerably across Europe.
Some countries take an employment-centred approach that focuses on graduate employment rates, others stress skills development and competences relevant to the labour market, and several combine the two approaches. There are also differences regarding the ways countries encourage higher education institutions to improve the employability of graduates.
“The most common way is through quality assurance: the majority of systems now require higher education institutions to submit employability-related information in quality assurance procedures,” says the report.
Several countries have introduced incentives for universities to improve their employability performance, “with one prominent mechanism being to make employability-related information public for both current and prospective students. In some countries, public funding levels are linked with employability performance,” the report finds.
But it found limitations in how quality agencies consider information on graduates, and none systematically analyse job opportunities in relation to the social profiles of graduates.
“It is therefore impossible to know whether factors such as socio-economic disadvantage or ethnicity – which are known to have an impact on access and completion of higher education – may also have an impact on employment after graduation.”
In 18 education systems, the study found, institutions must involve employers in at least one of the following areas: curriculum development, teaching, participation in decision-making bodies and external quality assurance.
“Several countries also oblige higher education institutions to include practical training in (some) higher education study programmes.
“Financial incentives can be found in some countries for higher education institutions to establish university-business cooperation projects. Funding is also used to stimulate students' practical training in order to improve their work-related skills."
The report suggests that more countries use graduate surveys to evaluate the impact of the measures they take on graduate employability. Also:
“Irrespective of the approach and measures taken in relation to employability, countries tend to target students or graduates as a whole, without concentrating on specific – disadvantaged – groups of students,” says the report.
“This indicates that there is often a need for the widening participation agenda to be followed through to cover retention issues and also employability policies and practice."
Vassiliou
In a foreword to the report Androulla Vassiliou, European commissioner for education, culture, multilingualism and youth, wrote much was being done to widen participation, support students and educate them for the complex demands of a fast-evolving labour market. There were many examples of good policy and good practice – but more needed to be done.
“Across Europe, we are becoming increasingly conscious that not only do we have to invest more in higher education, but we also have to invest more wisely,” said Vassiliou. “It is not enough to encourage young people into higher education. We also have to help them succeed in study programmes as this is vital for jobs and economic growth, as well as for self-esteem.
“More can be done to ensure that students receive good academic guidance before they enter higher education, that they are properly supported while in higher education and that they know about employment opportunities when graduating."
* The managing editor of the report is Arlette Delhaxhe and the authors are David Crosier, Anna Horvath, Viera Kerpanova, Daniela Kocanova and Jari Matti Riiheläinen, supported by external expert Hanne Smidt Sodergard.

Read More

Dëshmi nga akademikë të punësuar në sektorin privat

 

Gazeta Dita, 9 qershor, 2014

 

Jam kthyer në Shqipëri me 28 euro në kuletë të mbetura nga bursa e muajit të fundit, pa bagazhe të pasurish, me të vetmin pishman të mbetur pas: tre kutitë me libra në shtëpinë e mikut tim lindor në perëndim. Kisha shpresë, gëzim, një PhD të mbaruar jashtë, dy prindër pensionistë që më donin afër dhe siç thashë, 28 euro në kuletë.

Tri javë më vonë më takuan me një personazh që nuk e njihja, i interesuar për prurjet e perëndimit, që premtonte punë të vërtetë akademike, mësimdhënie dhe kërkim shkencor, ofronte rrogë të mirë dhe impresionohej shumë kur ti përdorje emra shkollash anglo-saxone, sidomos kur i thoje në anglisht. Më tha “mos u prenoto” në tjetër vend, shprehje që më tingëlloi e çuditshme, por unë bëra siç tha ai, nuk “u prenotova” në tjetër vend.

Akti 1, SOS-Plagjatura

Si “e prenotuar” tashmë zyrtarisht për institucionin universitaro-kërkimoro-perëndimor të tij, veprimi im i parë prej akademiku ka qenë konstatimi i plagjiarizmit në një temë diplome që m`u ofrua për vlerësim. Plagjiarizmi sipas rregullores së institucionit ku tashmë punoja vlerësohej me 0 pikë dhe rezultonte në përjashtimin e studentit. Unë kreva të parën dhe të dytën sigurisht ua lashë në dorë njësive përkatëse në institucion. Pa dalë ende nga sekretaria ku kisha dorëzuar vlerësimin tim, ndjeva  pështjellimin që formohej rreth emrit tim. Unë, ajo e ardhura që andej, e kisha dorën të shtrënguar, isha e sertë, mendjemadhe, dhe mbi të gjitha kisha bërë të pabërën: në një ditë kohë të lënë për vlerësimin e temës së diplomës, unë e kisha lexuar atë!!

Të nesërmen e veprimit tim të parë prej akademiku, më pyetën nëse i qëndroja procesverbalit që kisha firmosur për temën plagjiaturë apo kisha dëshirë ta ndryshoja. Sigurisht që i qëndroja, kisha argumentuar qëndrimin tim në 4 faqe vlerësim, me të cilin vetë kolegët e mi të rinj në komisionin e diplomave, ishin tallur ndërsa rrufisnin makiaton e porositur nga bari poshtë në sallën lart.

Veprimi im i dytë si akademik ishte të jepja mësim. E mbaj mend si sot leksionin e parë, fytyrat e studentëve të ulur në fillim dhe të atyre nga fundi, që nuk prisnin një femër relativisht të shkurtër të mbante pa pushuar një leksion relativisht të gjatë.

Akti 2- Tatëpjeta

Veprimi im i tretë si akademik ka qenë të sugjeroja një grup potencial temash doktorature, duke qenë se institucioni universitaro-kërkimoro-perëndimor ku unë punoja tashmë, ishte bërë djepi i studimeve doktorale. Edhe pse isha mësuar që një kandidat potencial doktorature sugjeron vetë temën e tij, duke qenë se ka parakusht të paktën njohjen e disiplinës ku dëshiron të kryejë kërkim shkencor, sugjerova rreth pesë tema në profilin tim.

Këtu filloi e tatëpjeta! Temat e mia ishin të pakta në numër, unë duhej të sugjeroja një nën-disiplinë, brenda një disipline, që bashkuar me nën-disiplinat e tjera brenda disiplinave, të krijonin një drejtim. Unë duhet të shkruaja për boshte, akse, drejtëza, grupe boshtesh, tufa boshtesh, stiva boshtesh, në mënyrë të tillë që për çdonjërin prej numrit modest, elitar, të 300 prurjeve të reja për vitin e parë doktoral, të kishim vendin përkatës në bosht, aks, drejtëz, grup boshti, tufë boshti, stivë boshti…Këtu, mbase dëshira ime për të evituar gjeometrinë, aftësia e limituar e njohjes spaciale, kombinuar me presionin që gjithçka të bëhej gjeometrikisht dhe ligjërisht në rregull brenda afateve rekord, unë fillova të shpërqendrohem.

Një “akademik” i shpërqendruar nuk shërben për shumë, sidomos kur për të është e rëndësishme të përditësohet për të rejat e fundit në fushën e tij, por nuk gjen kohën e nevojshme për shkak të mbledhjeve të vona për boshtet, akset, tufat e stivat doktorale, sidomos kur numri i atyre që duhet të akomodohen, rritet me çdo arkëtim të bërë poshtë, të pasuar me një takim urgjent europiano-shkencor të bërë lart,

Akti 3- Rrumbullakosje

Veprimi im i katërt si akademik ishte të pyesja çdo të thotë pranim me kusht në një cikël pasues studimesh. Pyetja m’u shkoqit shumë shpejt: pranim me kusht në master është pranimi i atij/ asaj që nuk ka mbaruar ende bachelorin, me kushtin që një ditë ai (sigurisht) do ta mbarojë bachelorin dhe do të ketë avancuar në të njëjtën kohë dhe në master. I njëjti rregull vlen për doktoraturat. Tek këto të fundit, rregulli aplikohet mutatis mutandis jo vetëm në lidhje me studimet e mëparshme, por edhe për kritere të tjera pranuese, si p.sh. mesatarja apo gjuha e huaj. Pra, edhe nëse nuk përmbushen kriteret paraprakisht, ato prezumohen se do të përmbushen gjatë studimeve dhe çdo dyshim shkon në favor të të dyshuarit.

Veprimi im i pestë si akademik ishte të luaja pak me një urdhër për rrumbullakosje pikësh. Kisha vendosur një vlerësim jo kalues, i cili nëse do të rrumbullakosej do të shndërrohej në kalues, por kjo nënkupton sigurisht rrumbullakosjen në vlerën pasuese më të lartë. Vetëm se urdhri që më ish dhënë me firmën e atij që “prenotonte” akademikë, nuk specifikonte se çfarë rrumbullakosje duhej kryer, kështu që duke injoruar “common sensin” e institucionit perëndimoro-shkencoro-kërkimoro-doktoral ku punoja, unë e kryeva rrumbullakosjen, por në vlerën paraprijëse më të afërt! Pak dija që rrumbullakosje të tilla drejt së vërtetës së hidhur, do të bëheshin një ditë makthi i institucionit ku unë punoja!

Akti 4- Vari teneqen

Veprimi im i gjashtë si akademik ishte të korrigjoja provime, tashmë provimet formuese të doktoraturës: Fjalë e madhe, peshë e madhe, shaka e madhe! Urdhri i parë që morëm të gjithë ne të prenotuarit si akademikë, ishte që pyetjet e këtij provimi të madh të ishin brenda librave të pakët që dispononim realisht dhe jo brenda atyre që kishim deklaruar si tituj liderë për çdo drejtim, tufë boshti, apo rrënjë aksesh të doktoraturës. Problemi ishte që pavarësisht se institucioni kishte premtuar se titujt do të bliheshin, nga lart na vinte mesazhi se ata nuk ishin blerë, edhe pse nga poshtë kishte zëra se numri i atyre që ishin arkëtuar kalonte disa herë numrin e librave që duheshin blerë.  Urdhri i dytë i lidhur me veprimin tim të gjashtë prej akademiku, ishte që për të gjithë ata që nuk kishin kaluar provimin e madh të doktoraturës, t’u jepnim mundësinë të bënin një esse, me temë të lirë, që mund të varionte nga ciklet e udhëtimeve të shpendëve migruese, deri tek neo-liberalizimi i arsimit të lartë në Shqipëri. Vlerësimi i essesë më pas do të mblidhej me pikët e provimit, por të gjithë ne akademikët e prenotuar, kishim një problem të përbashkët: nuk na kishin thënë me sa pikë do të vlerësohej ky punim origjinal i kandidatëve doktoralë.

Këtu erdhi veprimi im i shtatë si akademik. artikulimi i pyetjes se përse duhej të dilte një rregull i tillë, se përse potencialisht dikush mund të merrte notën 12, në një provim që maksimalisht vlerësohet me 10 dhe përse duhej domsodoshmërisht të jepej një mundësi e trembëdhjetë për ata që nuk kishin njohuri kaluese. Përgjigja që mora ishte mishërim i njërës prej teorive më përparimtare në procesin mësimdhënës e mësimnxënës: Ne nuk kemi rregulla të qarta sepse i gjithë sistemi operon sipas parimit “learning by doing”, thënë shqip, ne mësojmë duke i bërë gjërat, ose thënë akoma më shqip “vari teneqen”! Prej veprimit tim të shtatë si akademik erdhi ai momenti që psikologët e quajnë “breakthrough”, ai casti ku muret që të kanë penguar të kuptosh, shëmben tërësisht. Prej veprimit tim të shtatë si akademik unë kuptova qartazi çdo të thoshte “prenotimi im”, atë frazën që më ish dukur e cuditshme dikur, tani e ndjeva të më rëndojë me gjithë qartësinë e saj mbi kokë. Qëllimi i institucionit ku unë isha “akademikja e prenotuar”, ishte larg nga të ofruarit e dijes, larg debatimit të ideve shkencore apo kryerjes së kërkimeve origjinale, qëllimi i tij ishte të përjetësonte brenda mureve të tij, krijesën që arkëtonte pa pushim nga cikli i parë i studimeve deri në infinit. Qëllimi i vërtetë i atij vendi ishte të fshihte numrin e vërtetë të klientëve, të shtonte radhët e tabelave ku ata listoheshin, dhe mbi të gjitha t`i vizatonte e reklamonte bukur konturet e këtyre tabelave: me ngjyrë të bardhë, transparente, të padukshme, numrat shtesë që nuk duhej kurrsesi të ishin, me ngjyrë blu, të fortë, të thellë, ata që mund të deklaroheshin. Qëllimi i institucionit po shndërrohej në institucionalizim të qëllimit dhe këtu, pashmangshmërisht, erdhi edhe veprimi im i tetë dhe i fundit prej akademiku: Dorëheqja!

Kam ikur prej andej pa bagazhe të pasurish, me dy rroga të kursyera e 28 euro në kuletë, me të vetmin pishman të mbetur pas: harresën e pafalshme që u kisha bërë tre kutive me libra në shtëpinë e mikut tim lindor në perëndim!

*P.S. Këtë shënim e kam pjesë të ditarit tim personal. Vendosa t’ua dërgoj pasi lexova në gazetën tuaj, artikullin: “Kur ta bën Çili inventarin… “. Kërkoj anonimat nëse vendosni ta botoni, sepse nuk dua të duket si betejë personale, ndaj me kast nuk kam pasqyruar në shënim dhe emrin e universitetit.

Read More

“UFO”, Albanian University sërish në shkelje të ligjit

 

 

Arsimi i lartë privat zakonisht sulmohet për infuencën politike që gëzojnë eksponentë të sektorit, por faktikisht pakkush e prek çështjen se institucionet më të mëdha privat janë në shkelje të ligjit për ndërtime pa leje, angazhime të institucionit në zgjedhje elektorale, mosrespektim të ligjit të arsimit të lartë për standardet e vendosura për numër pedagogësh dhe profesorësh etj. Kjo sepse shkelja e ligjit është sport publik, sikur edhe filozofimi tjerrës mbi të mirën publike.

Pronari i “Albanian University” dhe deputet i Partise Demokratike, Astrit Veliaj, shkel sërish ligjet dhe ndodhet në konflikt me pushtetin vendor. Në periudhën 2007-2012 ai ishte në konflikt me ndërtimin pa leje në Berat dhe Fierit të degës së universitetit. Tani ndodhet në konflikt me Drejtorinë e Ujësjellësit të Durrësit.

1. Ndërtime pa leje në Berat dhe Fier

Në vitin 2012 Berisha beri nje vizite ne Albanian University per perurimin e korpusit, ndertuar pa leje ndertimi nga Bashkia. Ky objekt pret ende vendimin e gjyqit. Gazeta Shqip njofton se sipas Bashkise Berat subjekti “UFO”, me pronar Astrit Veliajn si person juridik, ka shkelur ligjin nr. 1999 për ndërtimet pa leje dhe ligjin 150 për shkatërrim të pronës.

Prokuroria e Përgjithshme merr dosjen për rastin e godinës së Universitetit UFO në Fier

Hetimet paraprake u kryen në Fier, por për shkak të imunitetit të pronarit, dosja iu delegua Prokurorisë së Përgjithshme

E. Hoxhaj, Gazeta Shqip, 15 Shkurt, 2014

Denoncimi i disa qytetarëve të Fierit ka bërë që të nisë procedimi penal për ndërtimin pa leje të godinës së Universitetit UFO në qendër të këtij qyteti, për të cilin, Prokuroria e Fierit thotë se është pronë e deputetit të Partisë Demokratike, Astrit Veliaj. Lajmi është bërë i ditur për gazetën nga burime pranë organit qendror të akuzës, të cilat pohuan se pasi janë kryer hetimet paraprake, dosja ka mbërritur në Prokurorinë e Përgjithshme, pasi administratori i godinës madhështore të Universitetit UFO që ka nisur të ndërtohet në qytetin e Fierit në vjeshtën e vitit 2012, gëzon imunitetin e deputetit. Burimet e sipërcituara pohojnë se dosja hetimore është përcjellë për kompetencë në Prokurorinë e Përgjithshme pak kohë më parë, pasi në kallëzimin e kryer prej disa qytetarëve janë vërejtur elementë të veprës penale. Mësohet se denoncimi për ndërtimin pa leje të godinës shumëkatëshe është kryer në Prokurorinë e Fierit në verën e vitit të kaluar. Denoncuesit pretendonin në kallëzimin penal se godina disakatëshe e mjaft luksoze e Universitetit UFO, po ndërtohej pa leje. Ndërkohë, nga verifikimet paraprake të materialeve kallëzuese hetuesit kanë konstatuar elementë të veprës penale dhe për këtë arsye ka nisur procedimi penal për rastin në fjalë. Mësohet se kjo strukturë kishte nisur të ngrihej pa pasur lejet përkatëse për ndërtim. Pritet që në ditët në vazhdim, Prokuroria e Përgjithshme të konkludojë zyrtarisht në faktin nëse ndërtimi i kësaj godine me përmasa dhe arkitekturë madhështore është kryer pa leje e të merret ose jo ndonjë person nën hetim. Ndërkohë janë duke u përfunduar punimet në godinën e këtij universiteti, e cila ngjan me Shtëpinë e Bardhë dhe ku në anë të shkallëve janë dy shtatore disa metra të larta. Në një kohë rekord kjo strukturë komplekse me mjaft salla e auditore priti studentët tetorin e kaluar, kur ata nisën vitin akademik 2013-2014.

Godina është ndërtuar në ambientet ku dikur ndodhej Komisariati dhe Drejtoria e Policisë së Qarkut të Fierit, që tashmë janë transferuar në periferi. Kallëzimi për ndërtimin pa leje të këtij objekti erdhi në periudhën, kur Prokurori i Përgjithshëm i Republikës, Adriatik Llalla, shpërndau një qarkore në të gjitha prokuroritë e rretheve, ku kërkonte që të verifikoheshin në terren të gjitha objektet pa leje. Madje ai kërkoi edhe hetimin e strukturave kompetente të cilat kanë për detyrë që të evidentojnë e parandalojnë kryerjen e ndërtimeve pa leje. Kjo qarkore e Prokurorit të Përgjithshëm, Adriatik Llalla, erdhi pas hetimit të rreth 200 çështjeve për ndërtimet pa leje, ku vendorët kishin bashkëpunuar për 10% të tyre. Në më të shumtën e rasteve kallëzimet penale ishin kryer ose nga qytetarët ose nga Policia e Shtetit. Universiteti UFO ka si administrator deputetin e Partisë Demokratike, z. Astrit Veliaj. Një tjetër godinë e ngjashme me atë të Fierit është ngritur edhe në qendër të qytetit të Beratit, ku prej vitesh janë diplomuar qindra studentë.

2. Lidhje pa leje të ujit

Nga Gazeta Dita, 9 Qershor 2014.

Ujësjellësi i Durrësit ka gjobitur universitetin ‘Albanian College’, që është në pronësi të deputetit demokrat, Astrit Veliaj.

Shkak për këtë janë bërë lidhjet e paligjshme që kishte bërë ky universitet në ujësjellës.

Subjekti në fjalë nuk kishte bërë asnjë kërkesë tek ndërmarrja e ujësjellësit për të lidhur ujin e pijshëm, duke ndërhyrë në rrjet dhe duke bërë tri lidhje të paligjshme. Për këtë shkelje subjekti u gjobit me 50 mijë lekë të reja.

“Në kuadër të fushatës që kanë nisur Ujësjellës-Kanalizimet për ndërprerjen e lidhjeve të paligjshme në qytetin e Durrësit kanë filluar ndërprerjet nga fshati në qytetin e Durrësit. Momentalisht ndodhemi tek lagja numër 1, ku na rezulton se subjekti “Albanian College” ka tre lidhje të paligjshme. Ndërprerja e ujit u bë e menjëhershme, ndërsa do të merren edhe masat administrative” thotë për A1 Report kryeinxhinieri Nikolla Simaku.

 

3. Përdorimi i Universitetit për të mobilizuar studentë në zgjedhje politike (në shkelje të ligjit të arsimit të lartë, neni 3).

Shqiptarja.com, 24 maj 2013

Artan Lame, kandidati i Partisë Socialiste, i renditur i 5-ti në qarkun e Beratit denoncon në facebook se studentëve të Universitetit të Beratit po u shpërndahet një formular ku u kërkohet të plotësohet si shenjë që mbështet Astrit Veliaj, i cili është i dyti në listën e kandidatëve të PD-së për këtë qark.

Shpërndarja e këtij formulari sipas Lames bëhet në ambientet e Universtetit ku është e ndaluar me ligj të bëhet propogandë.

“Ky formular po shpërndahet klasë më klasë në Universitetin e Beratit. Atje ku cdo propagande politike është e palejueshme. Ja lë në dorë çdo prindi të gjykoje se në c'duar e ka lënë djalin apo vajzën e vet.
Shendet,”- shkruan Lame në profilin e tij në facebook duke publikuar edhe kopje të këtij formulari.

http://www.shqiptarja.com/politike/2732/berat-pd-formular-ne-universitet---per-kandidatin-astrit-veliaj-157679.html#sthash.y7SaJCwK.dpuf

Read More

MAS – tjetër premtim për akreditim

Sonila Isaku, Shqiptarja.com, 8 qershor 2014

Akreditimi i universiteteve në fund të vitit

TIRANE- Akreditimi i të gjitha universiteteve, si ato publike dhe private në vendin tonë, do të përfundojë në fund të këtij viti kalendarik. Ky fakt është pohuar nga vetë Ministrja e Arsimit, Lindita Nikolla gjatë një takimi që ka zhvilluar në qytetin e Vlorës, duke theksuar se agjencia e huaj anëtare e ENQA-s do të jetë ajo që do të zhvillojë procesin e akreditimit në vendin tonë. “Agjencia e huaj ndërkombëtare e akreditimit, anëtare e ENQA-s, do të mundësojë procesin e akreditimit të të gjithë IAL-ve publike dhe jopublike deri në fund të këtij viti”, ka pohuar Nikolla.
Sipas saj, agjencia do të japë rezultatet për universitet të cilat janë cilësore dhe do të akreditohen, të tjerëve do t’u lihet kohë për të përmirësuar punën, kurse ata që nuk plotësojnë parametrat për të ofruar diploma cilësore, nuk mund të jenë pjesë e reformës që po kryhet. Kjo do të thotë se në tetorin e 2014, kohë kur nis viti akademik sërish studentët nuk mund të kenë njohuri se cili universitet privat apo shtetëror është i akredituar apo jo, duke bërë që edhe ky vit akademik të nisë pa ndryshime.
Sipas afateve të përcaktuara, procesi i akreditimit do të vazhdojë paralel me reformën që po ndërmerret në arsimin e lartë, reformë e cila ka hapur një debat të gjerë publik si për fushën akademike ashtu edhe për vetë studentët. Kjo ka bërë që qeveria, të shtyjë afatin e miratimit të ligjit të ri, duke i lënë Komisionit të Arsimit të Lartë kohë për të bërë ndryshimet e duhura dhe për të dalë me një draft të ri. Kështu, miratimi i ligjit të ri për arsimin e lartë në sesionin e ardhshëm parlamentar, që përkon me vjeshtën e këtij viti dhe akreditimi i universiteteve në po të njëjtën periudhë do të bëjë të mundur që vitin e ardhshëm reforma e ndërmarrë në arsim të jetë plotësisht e zbatueshme.
Sa i përket reformës, ministrja Nikolla ka theksuar se ajo do të ndikojë në cilësinë e mësimdhënies por edhe në kërkim shkencor. “Reforma në arsimin e lartë dhe kërkimit shkencor lidhet me hapa konkrete në drejtim të përmirësimit të cilësor në organizimin e arsimit të lartë dhe funksionimin e IAL-ve. Fokusi dhe përpjekjet e kësaj reforme duhet të intensifikohen më tepër në cilësinë e mësimdhënies dhe të kërkimit shkencor”, ka theksuar Nikolla. Sipas saj, sigurimi i cilësisë në arsimin e lartë është kryefjala e kësaj reforme.

(d.a/shqiptarja.com) http://www.shqiptarja.com/Aktualitet/2731/reforma-nikolla-akreditimi-i-universiteteve-n--fund-t--vitit-218803.html#sthash.NGUYppnm.dpuf

Read More

Korrupsion në Universitetin e Shkodrës

http://www.top-channel.tv/artikull.php?id=279064&ref=fp
31 Maj, 2014

100 Euro për një provim në Universitetin “Luigj Gurakuqi” – Shkodër
Top Channel në emisionin”Fiks Fare” ka filmuar momente nga procesi i mitmarrjes në Universitetin e Shkodrës.


Sipas Top Channle, “Investigimi është kryer në Universitetin e Shkodrës, “Luigj Gurakuqi”, përmes teknikës së infiltrimit dhe kamerave të fshehta. Pedagogu i lëndës, pasi merr pagesën prej 100 eurosh nëpërmjet sekserit, firmos notën kaluese për studentin e vitit të dytë të masterit.”

Read More