Komente per projekt-ligjin e AL nga Fakulteti i Filologjise, UT

 

Fakulteti i Filologjise ka pergatitur oponencen ndaj projekt-ligjit te Arsimit te Larte. Kritika e tyre ndaj procesit te aplikimit te propozuar nga qeveria eshte e pabazte. Nje agjenci per aplikimin do te lehtesonte pune per universitetin, pasi administrimi i pranimeve ka kosto te larte, perndryshe kjo kosto do te mbulohej nga studentet dhe do te rriteshin tarifat edhe me tej. Gjithashtu universitetet nuk kane deshmuar ende se jane te gatshem te administrojne pranimet. Mjafton te shohesh programet e doktoraturave: vendimi i qeverise del ne janar, pranimet fillojne vite me vonese sepse aq zgjasin pazaret.

Me poshte opinioni i Keshillit te Fakultetit te Gjuhes dhe Filologjise.

http://fhf.edu.al/mendime_per_draftin.html

Këshilli i Fakultetit të Historisë dhe të Filologjisë

 

Propozime për projektligjin“për Arsimin e Lartë dhe kërkimin shkencor në Republikën e Shqipërisë

Këshilli i Fakultetit të Historisë dhe Filologjisë, i mbledhur në dt. 29.01.2015, me gjithë kohën e shkurtër të patur në dispozicion,  pasi diskutoi e mori parasysh mendimet e sjella me shkrim nga  departamentet, vlerësoi disa aspekte të këtij drafti dhe, me  synimin e dëshirën për të kontribuar në përmirësimin e disa problematikave të tij, shprehet si më poshtë:

Në këtë draft ka një cënim të autonomisë akademike, organizative, dhe financiare, të garantuara nga Kushtetuta, neni 57/7, e kryesisht në këto nene:

 

• Neni 3 pika 2,
• neni 7/2, e, 3, a, b,e
• neni 8/3
• neni 14.2
• neni 15/3
• neni 17/6
• neni 18/3,6
• neni 20/3,5
• neni 32/3
• neni 63/1.d dhe 63/3
• neni 64
• neni 68/3
• neni 72/2 dhe 72/5
• neni 78/2
• neni 100/1
• neni 101/1.b dhe 101/3
• neni 112/2

Në mënyrë të përmbledhur Këshilli shprehet se:

 

• Pranimet duhet të bëhen nga universitetet. QSHA  nuk mund dhe nuk duhet të merret me çështjen e aplikimeve. Universitetet duhet ta kenë si detyrë të tyre të bëjnë publike kriteret  e pranimeve  dhe nxënësit apo studentët e masterit aplikojnë për t’u pranuar  në ciklet e shkollimit.  Nga ana e saj QSHA mund të ketë për funksion përpilimin e një database  kombëtar me të dhënat e nxënësve që përfundojnë arsimin parauniversitar.
• Autonomia akademike dhe organizative cënohet përmes këtij modeli të parashikuar për konstituimin e Bordit të Administrimit, i cili përcaktohet si institucioni më i lartë “administrativ” dhe përgjegjës për përmbushjen e misionit të arsimit të lartë në universitet dhe ku në drejtimin e tij, në kushtet e sotme,  ka në përbërje një shumicë anëtarësh nga qeveria (4 +3). Ndërkohë që qeveria nuk cakton asnjë anëtar bordi në universitetet private edhe për to destinohen fondet të buxhetit në projektet shkencore. Universitetet kanë lindur dhe  funksionuar për shkak dhe falë vizionit akademik  dhe jo për shkak të menaxhimit, që do të thotë se organi dhe autoritetit më i lartë në universitet është Senati  dhe Rektori. Ky cënim shkon deri aty, kur ky bord  propozohet të miratojë edhe statutin e universitetit. Propozojmë që bordi  të jetë me shumicë anëtarësh nga universiteti. Gjithashtu, ai duhet të cilësohet vetëm si organi më i lartë administrativ, kurse përgjegjësinë për përmbushjen e misionit të universitetit në arsimin e lartë e ka Senati.
• Në draft thuhet se shteti vlerëson cilësinë, ndërkohë që cilësia vlerësohet nga agjenca e akreditimit dhe bordi i akreditimit. Agjencia e Akreditimit dhe Këshilli i Akreditimit, si  emërtesë dhe funksion janë nën juridiksionin e qeverisë, pra, nuk janë të pavarura sikundër funksionon kudo në botën e sotme universitare. Mund të merret shembull modeli i Kosovës.
• Cënimi i autonomisë duket edhe në kompetencat që merr Ministri për ta konsideruar Rektorin si vartës të tij, ndërkohë që Rektori është i zgjedhur  dhe institucioni i tij është autonom me Kushtetutë. Këtë mbrojtje ia jep kushtetuta nga njëra anë, por është shprehur edhe me vendim të  Gjykatës   Kushtetuese,  e cila në 2007 sanksionoi se Ministri  nuk mund të gjykojë veprimtarinë e Rektorit dhe i vetmi ndërmjetës në marrëdhëniet vendimore  është gjykata. Pra, Rektori sipas ligjit mund të dekretohet dhe po ashtu të  shkarkohet vetëm nga Presidenti i Republikës.
• Këto dy pushtete midis Senatit dhe Bordit, Rektorit dhe Kryetarit të Bordit, bëhen krejt të paqarta dhe gati janë paralele në njësitë  kryesore dhe në njësitë bazë.

2. Ka një  burokraci agjencish e strukturash, gati një Ministri e Arsimit të Lartë, të cilat  jo vetëm  nuk do t’i sjellin të ardhura universitetit, por  do t’i marrin edhe të ardhurat që sot ai realizon nëpërmjet shërbimeve që ai  kryen vetë.  Këto struktura ndërtojnë një sistem burokratik  që i zë frymën aspektit akademik dhe ku liria akademike nuk promovohet dhe nuk del e shprehur të mbrohet në këtë draft. Kjo duket qartë se në të gjithë draftin, në qendër janë më shumë këto struktura burokratike sesa studenti dhe profesori, pa të cilët nuk mund të kuptohet funksionimi i sistemit të Arsimit të Lartë.   Ky numër i madh agjencish nuk përligjet me shumën e subvencioneve që jep Qeveria  nga fondi i pakushtëzuar. Ky fond sot nuk shkon më shumë se 10 muaj paga për  pedagogët  dhe aspak financim për kërkimin bazë dhe shumë pak  financime për projektet. Qeveria  duhet domosdoshmërisht të rrisë buxhetin  për arsimin e lartë, i cili, edhe këtë vit nuk shkon më shumë se afërsisht 0.6 % e PBB. Atëherë si do të funksionojnë financiarisht këto agjenci, të cilat konvertohen në punonjës, struktura etj?
Shembulli  më tipik është megastruktura që quhet  QSHA, e cila do të  krijojë  patjetër konfuzion të pashembullt  si edhe mund të kthehet në një burim korrupsioni, pasi i janë lënë  4 funksione  shumë të rëndësishme si:

• aplikimet për të gjitha ciklet e  studimit, ( bachelor, master, master ekzekutiv) përveç  doktoraturave dhe specializimeve.
• imatrikullimi dhe database  kombëtar i dokumentacionit
• provimet e profesioneve të rregulluara
• rrjeti kombëtar i internetit.

Kjo strukturë e propozuar është e pangjashme me modelet më të njohura të universiteteve homologe  evropiane e më gjerë.
Vetëm  i sistemi i masterave të  cilët marrin diploma nga pikëpamja e kohës në korrik –vjeshtë ( koha e mbrojtjes së provimeve ) do të hapë shumë probleme në komunikimin  Universitet – QSHA. Mendojmë se QSHA  duhet të ketë si funksion :

• imatrikullimin dhe database  kombëtar i dokumentacionit si dhe database për rezultatet e shkollave të mesme.
• provimet e profesioneve të rregulluara

Aplikimet për të gjitha ciklet e  studimit të kryhen pranë  universiteteve sipas modelit që  aplikohet sot gjithandej.  Rrjeti telematik mund  t`i kalojë AKKSH-së. Propozojmë gjithashtu që shteti të garantojë me ligj pagën bazë te stafit akademik dhe atij ndihmës të brendshëm.

• Në draft thuhet se shteti merr përsipër  të subvencionojë vetëm ciklin e parë. Por ky kufizim  do të sjellë uljen e të ardhurave të universitetit publik si dhe në pamundësinë e familjeve shqiptare për të përballuar kostot e shkollimit.  Mendojmë se shteti  duhet të ushtrojë  funksionin e vet mbi arsimin e lartë publik, sepse edhe masteri është një e mirë publike dhe nuk duhet parë thjesht si një e mirë private.  Gjithashtu,  shteti  përcakton një tavan  për tarifat e universiteteve publike dhe nuk bën  të njëjtën gjë për universitetet private. Mendojmë se qeveria duhet të përcaktojë një dysheme,  në funksion të të ardhurave të familjeve shqiptare.
• Nëse ky draft-ligj do të bëhet ligj, atëherë ai do të  cënojë gati 40% të profesoriatit të ri, i cili nuk ndihet i promovuar nëpërmjet këtij ligji dhe nga ana tjetër, ai do të kthehej nga një e drejtë e fituar nëpërmjet një kontrate me punëdhënësin me afat të pacaktuar, në një kontratë me afat të caktuar. Të gjithë  asistentët  në proces doktorate dhe doktorët që kanë më pak se 3 vite punë  do të cënoheshin në marrëdhënien që kanë  vendosur aktualisht me punëdhënësin. Pra, kemi cënim të parimit se “asnjëherë fuqia prapavepruese e ligjit s’duhet të jetë në dëm të personit”. Propozojmë që ky përcaktim të hyjë në fuqi  vetëm për personelin që vjen pas miratimit të tij, dhe të mos cënojë stafin akademik pjesë aktuale e organikës së universitetit.
• Cikli i 3-të i studimeve përfshin, masterin ekzekutiv, doktoraturën specializimin.  Ky nuk është kuptimi që ka  cikli i 3-të sipas Kartës së Bolonjës ku, siç dihet, në të përfshihet Shkolla Doktorale. Në ligj duhet të thuhet qartë se arsimi i lartë  mbështetet mbi Kartën e Bolonjës,  sepse Shqipëria është nënshkruese e saj. Propozojmë që  Masteri ekzekutiv,  i cili përplaset me  masterat e tjerë  të ciklit të 2-të të titullohet “ Diplomë postmaster”,  duke ruajtur siç thuhet në ligj, se  kush e ka të drejtën ta ndjekë këtë diplomë.
• Lidhur me menaxhimin e fondeve, në zbatim të parimit  të autonomisë financiare duhet:
• Të bëhet një ndryshim në ligjin e buxhetit, ku universitetet te trajtohet si qeverisja vendore. Pra ato duhet të dalin nga skema e buxhetit me destinacione te përcaktuara.
• Në skemën e buxhetit të futet zëri i kërkimit shkencor dhe projekte shkencore sepse, nga pikëpamja financiare  shpenzimet e fondeve duhet te rakordohen me zërat e buxhetit.
• Nuk e kuptojmë pse nuk është vënë në draft marrja e kredisë nga IAL, ndërkohë që ka qenë si propozim në draft reformën e AL. Universitetet, sikundër  qeverisja vendore  duhet të kenë të drejtë të marrin kredi  nga bankat për të siguruar një infrastrukturë më të shpejtë dhe ta shlyejnë  këtë kredi pak e  nga pak me të ardhurat që marrin nga studentët. Sigurisht, si edhe qeverisja vendore, marrja e kredisë do të kryhet në rakordim me Qeverinë.
• Lidhur me komisionet e kualifikimit shkencor ligji duhet të shprehet qartë se KKSH që ngrihen brenda universiteteve të jenë me ekspertë të fushave të ndryshme dhe se në universitetet e mëdha si ky i Tiranës një komision i vetëm, për shkak të përbërjes heterogjene të strukturave të njësive kryesore, nuk mund të përmbushë misionin e përgjegjshëm akademik për dhënien e titullit.
• Në fillim të draftit, ku përcaktohet  misioni krahas formulimeve të bëra, është harruar një formulim që lidhet me vetë misionin e shkollës, ku duhet të jenë të përcaktuara  vlerat, si: ato të edukimit, atdhedashurisë kombëtare, qytetarisë, demokracisë,  humanizmit etj, gjë që mungon në këtë draft.
• Në nenin 101, pikat 1, 2  thuhet: “Baza kombëtare e të dhënave për kërkimin shkencor administrohet dhe përditësohet prej AKKSh-së dhe përfshin: temat kërkimore të ciklit të tretë në një nga pesë gjuhët e Bashkimit Evropian: anglisht, frëngjisht, gjermanisht, spanjisht, italisht”. Kjo pikë e nenit bie në kundërshtim me parimet kushtetuese mbi gjuhën zyrtare në vend dhe me nenin 89 të po këtij projektligji, ku thuhet se “Programet e studimeve në institucionet e arsimit të lartë në vend ofrohen në gjuhën shqipe”..

Gjithashtu, krijimi i një baze të dhënash, duhet parë nëse bie ndesh me   ligjin për  të drejtën e autorit, ku thuhet për grumbullimin e të gjithë kontributit shkencor të personelit akademik.

• Sintagma “letra e prioriteteve” është një kalkim që i rri keq gjuhës shqipe. Duhet thënë thjesht “prioritetet” ose “përparësitë” sikundër në mjaft raste  drafti i reformës së AL ka nevojë për redaktim gjuhësor e në ndonjë rast  edhe për spostim të neneve përkatëse, ( neni 7 pika 3), ku brenda kompetencave të  ministrit flitet edhe për kompetencat e Rektorit.
• Si përfundim, drafti duhet të çlirohet nga “Vënia në kontroll” e universiteteve  prej shtetit nëpërmjet strukturave  të fryra, të cilat i zënë frymën aspektit akademik dhe ndërkohë, përsa i përket anës financiare duket haptazi se shteti nuk tregon kujdesin dhe përgjegjësinë e duhur. Ky këshill propozon që  shteti të marrë seriozisht përgjegjësinë e financimit të universiteteve publike duke garantuar me ligj përqindjen e PPB  - arsimin në tërësi dhe brenda kësaj PPB përqindjen e AL. Gjithashtu, ky Këshill sugjeron që drafti të mos kalojë në parlament pa marrë  parasysh sugjerimet e dhëna nga profesorati ynë. 

http://fhf.edu.al/mendime_per_draftin.html

Read More

Komente mbi projekt-ligjin e arsimit të lartë, 2015

 

Marrë nga http://peizazhe.com/2015/01/26/projekt-ligji-i-arsimit-te-larte-2015

Arjan Shahini, 26 Janar 2015

Dokumenti: Projekt-ligji ne format pdf.

[përditësuar 8 Janar, 2014]

Sot shtiva në dorë projekt-ligjin e arsimit të lartë. Besoj se është një dokument paraprak, edhe pse gazeta Panorama ka komentuar përciptazi mbi të si të ishte një draft formal. Madje gazeta pretendon se ky projekt-ligj do ti paraqitet Këshillit të Ministrave për miratim. Dyshoj në vërtetësinë e këtij lajmi. Megjithëse Prof. Dr. Myqerem Tafaj, ish-ministri i arsimit, është shprehur se ky draft i ka shkuar institucioneve për mendim në afat 48 orë për përgjigje.

Ligji kërkon një redaktim të mirë (p.sh. qëllimi është në nenin 1, objekti i ligjit nuk figuron kurrkund, ndërsa përkufizimet janë në nenin 6). Shumë aspekte janë të vagullta, sidomos sa i përket ndarjes së përgjegjësive ndërmjet autoriteteve drejtuese dhe shtetit.

Në dallim nga ligji i mëparshëm (2007) projekt-ligji përmban rreth 50 nene më shumë. Risitë më të rëndësishme janë: ndryshimi i formës së financimit nëpërmjet tre granteve (për zhvillimin, mësimdhënien dhe shkencën) dhe prezantimi i kredisë studentore; shteti heq dorë nga financimi i arsimit të lartë për të gjithë; forcimi i strukturave administrative në institucionet publike; krijimi i institucioneve me status të veçantë në bazë të programit apo në bazë të pronësisë e administrimit (institucionet e pavarura publike); autorizimi i institucioneve publike për të marrë kredi; dhe heqja e provimit të maturës si kriter për pranimin në arsimin e lartë.

Projekt-ligji në tërësinë e vetë ka një frymë etatiste. Roli i shtetit në qeverisjen e arsimit të lartë mbizotëron ende. Megjithëse ky rol nuk është i përligjur nga premtimi për financim. Ligji ka reduktuar aspekte të përfaqësimit të studentëve në qeverisjen e institucioneve të arsimit të lartë, ka kufizuar autoritetin e rektorit vetëm në drejtimin akademik dhe ka rritur autoritetin e administratorit (ish-kancelarit).

Më poshtë paraqiten përshtypjet e para mbi disa aspekte kryesore: mbi parimin e autonomisë, raportet me studentët, qeverisja e arsimit të lartë, institucionale, qeverisja akademike dhe institucionet me status te veçantë.

Mbi autonominë

Së pari që në fillim neni 1 (mbi qëllimin) në pikën a. dhe b., si dhe neni 3, bien në kundërshtim me parimet e autonomisë së shprehura në nenin 4; ku shteti duhet të “krijojë një sistem të unifikuar dhe të standardizuar të mësimdhënies”. Ideja e sistemit të unifikuar, shprehur edhe në planin e reformës, është konkretizuar më tej me një matematikë të çuditshme që i detyron institucionet të njësojnë programet me 80% për profesionet e rregulluara (neni 85 për mësuesinë, neni 87 për profesionet e rregulluara) apo me 70% për të tjera programe me emërim të njëjtë (neni 87). Ligji nuk thotë gjëkundi se në bazë të cilit kriter e program unifikues do të realizohet kjo. Gjithashtu, ky unifikim cenon autonominë akademike, dhe synimin e institucioneve për tu dalluar në tregun e arsimit të lartë nëpërmjet misionit të tyre. Kjo bie në kundërshtim dhe me parimin e nenit 1, pika b. “mbi parimin e konkurrencës së lirë mes institucioneve të arsimit të lartë, personelit akademik dhe studentëve.” Mbi cilat baza zhvillohet konkurrenca, në mos në cilësinë e produktit (studentë dhe programe studimi)?

Përveç se institucionit të arsimit të lartë i është vendosur edhe një mision tjetër, “të mbrojë dijet”[?, neni 1], tanimë shteti zotohet të vlerësojë “cilësinë e veprimtarisë mësimore dhe [atë] kërkimore-shkencore” (neni 3). Pasi ligji sqaron se përfshin aspekte organizative (neni 1), në nenin 4, institucioneve i premtohet autonomi organizative dhe akademike. Por në aspektin operacional këto premtime kundërshtohen më tej: P.sh. fillimisht pretendohet që institucionet i vendosin vetë kriteret e pranimit (neni 4 & 5), pastaj është qeveria që vendos pragun e rezultateve të pranueshme (neni 14/2) apo në fushën e sporteve e arteve (neni 72/4) dhe sipas kapaciteteve që vlerëson ministria për fushat e tjera (neni 72/5). Ndërsa në këtë mish-mash është përfshirë edhe ministria e arsimit që “i propozon Këshillit të Ministrave kriteret për aplikim për vijimin e studimeve të ciklit të parë, apo atyre të integruara të ciklit të dytë” (neni 7/e). Institucionet duhet të ofrojnë programe vetëm në gjuhën shqipe (neni 89). Përkundër trendeve botërore ku personeli me kohë të plotë po kalon në pakicë si pasojë e lidhjes së universiteteve me bizneset, në Shqipëri institucionet duhet të mbulojnë 2/3 e ngarkesës me personel me kohë të plotë dhe ngarkesa minimale për personelin përcaktohet me Këshill të Ministrave (neni 65).

Ka edhe paqartësi në organizimin e programeve të studimit. P.sh. në nenin 72 janë parashikuar vetëm tre lloje studimesh (me kohë të plotë, të zgjatur dhe të vazhduar), më pas diku në nenin 82/2, kemi edhe doktoratë me kohë të pjesshme, ndërsa në përkufizime kemi edukim me distancë (neni 6) përmendur shkarazi edhe në nenin 88/4. Por forma e organizimit të studimeve është e pamundur ti lihet institucioneve.

Institucionit i përcaktohet se si duhet të organizojë vlerësimin e studentëve, me provim apo punim diplome. Në ligj! (Neni 76/2) “1. Studentët në programet e ciklit të parë të studimeve diplomohen me provim të përgjithshëm përfundimtar[H1] . Studentët me rezultate të larta kanë të drejtë të zgjedhin të përgatisin një punim diplome. Institucionet e arsimit të lartë përcaktojnë në rregulloren e tyre pragun e notës mesatare, që i jep të drejtë studentit të ciklit të parë të diplomohet duke përgatitur dhe mbrojtur një punim diplome.” Po ashtu për programet master (Neni 78/4) dhe programet e Dr. (Neni 80/4).

Më tej edhe marrëveshjet ndërkombëtare për ofrimin e programeve në bashkëpunim me shtetet e tjera kufizohen. “Në rastin kur institucione të huaja të arsimit të lartë të njërit prej shteteve anëtare të Bashkimit Evropian, Shteteve të Bashkuara të Amerikës, Kanadasë ose Australisë dëshirojnë të ofrojnë programe studimi ose formime profesionale, të akredituara në ato shtete, pranë institucioneve shqiptare të licensuara të arsimit të lartë, këtyre të fundit u njihet e drejta e ofrimit të atyre programeve të studimit." (Neni 38/7).  Edhe pse në renditjen e Universitetit të Shanghati 8 nga vendet e përfshira në 17 vendet e para të 100 universiteteve më të mira në botë janë Zvicra, Izraeli, Kina apo Rusia, pa përfshirë këtu vendet që tradicionalisht kanë pasur marrëdhënie me Shqipërinë në fushën e arsimi si Turqia.

Mbi studentët

Shteti tanimë financon vetëm nëpërmjet bursave dhe vetëm për studentët në nevojë (neni 5 dhe neni 117). Studentët, nga cilido institucion publik apo privat, kanë të drejtë të marrin kredi studentore. Raportet që ligji koncepton ndërmjet institucionit dhe studentëve janë aspak demokratike. Së pari, në aspektin e përfaqësimit në organet vendimmarrëse, studenti është pjesëmarrës vetëm në senatin akademik (neni 40), por peshën e përfaqësimit ligji ja lë statutit të institucionit. Në çështje të administrimit studentët nuk kanë zë. Të drejtat e tyre janë kufizuar më tej: P.sh. në vendosjen e një kufiri 5 vjeçar për përfundimet e programet e doktoratës, neni 80/4 (ndërkohë që në botë periudha mesatare është mbi 7 vjet, e në SHBA edhe 10 vjet); për programet e ciklit të parë koha maksimale është dyfishi i kohës normale (edhe pse mund të paguhen nga shteti), neni 91, por studentit i lejohet të ndërrojë institucionin nëse nuk përfundon në kohë studimet(?); studentit i ndalohet, edhe pse anti-kushtetuese, të studiojë njëkohësisht dy programe studimi, neni 102/3.

Mbi qeverisjen e arsimit të lartë në vend

Projekt-ligji parashikon disa ndryshime në qeverisjen dhe autoritetet e arsimit të lartë dhe ka decentralizuar procedurat administrative nga ministria në agjencitë përkatëse. Por ka ngatërresa jo vetëm në kompetencat ndërmjet tyre por edhe në prezantimin e tyre.

Inspektoriati Shtetëror i Arsimi të Lartë del tërthorazi në nenin 72, por nuk përmendet përndryshe gjëkundi. Këshilli i Arsimi të Lartë dhe Konferenca e Rektorëve nuk kanë asnjë kompetencë të shprehur në ligj (neni 19/3 parashikon që konferenca jep mendime, po jo se ku i çon ato).

Agjencia Kombëtare e Financimi të Arsimit të Lartë merr përsipër shpërndarjen e fondeve publike (neni 15, pika 4 është bosh) dhe garanton kreditë studentore, por është Ministria që ndërmjetëson kredinë (?, neni 121). Nëse kjo agjenci është institucion publik, ç’ne ministria që ndërmjetëson? Në nenin 15 flitet për një letër prioritetesh të kësaj agjencie, por vetëm kur renditen përkufizimet (neni 6) nënkuptohet se ç’është, por jo se për çfarë shërben. Më sipër kemi përmendur mungesën e koherencës sa i përket autonomisë së institucioneve në përcaktimin e formës së programit të studimit apo kritereve të pranimit.

Mbi qeverisjen institucionale

Në këtë ligj është dobësuar autoriteti i rektorit, i cili tanimë vetëm firmos vendimet e senatit dhe të njësive më të ulëta. Problemi është se ka paqartësi në lidhje me kompetencat e emërimit dhe të shkarkimit apo anëtarësimin e organeve drejtuese. P.sh. ministri urdhëron shkarkimin e rektorit (neni 7/c, ndërkohë që emërohet nga presidenti, neni 42/8); ministri mund të shkarkojë një autoritet drejtues, por këtë e emëron rektori (neni 45/3). Rektori nënshkruan kontratat e punës për personelin akademik (neni 42/5) edhe pse nuk i emëron apo zgjedh ai. Rektorit në institucionet e arsimit publik nuk i lejohet të jetë anëtar i bordit të administrimit (neni 51/6), por i lejohet të jetë në institucionet a pavarura publike (neni 127).

Mbi qeverisjen akademike

Në politikat e personelit akademik ka disa ndryshime thelbësore. Në dallim nga sa u planifikua në dokumentin e reformës, agjencia e kërkimit shkencor nuk do të angazhohet në procedurat e promovimit, por ministria administron regjistrin e titujve akademikë. Por ka disa paqartësi mbi promovimin. Procedurat i janë lënë institucionit, por standardet si për institucionin dhe për titujt i vendos Këshilli i Ministrave (neni 63/3, dhe pse nuk përmenden në nenet 3 & 7, që liston kompetencat e shtetit dhe të ministrisë). Pastaj ka ndërhyrje të çuditshme që përligjin faktet në institucionet publike. P.sh. neni 69 heq kufirin e moshës së pensionit, duke u mbyllur derën të rinjve në institucionet publike dhe ligjëruar një brez 80-vjeçarësh tru mykur që pleqërojnë në universitetet publike. Ndërsa ka dallime ndërmjet personelit akademik, i cili gëzon trajtim të veçantë me vendim qeverie (neni 61), dhe administratorëve që mund ta caktojnë rrogën vetë (neni 70).

Standardet mbi numrin e pedagogëve të punësuar pranë institucionit janë sërish 7 për departament nga ku 3 me tituj, por kur vendosen kritere për institucionet që kanë të drejtë promovimi, numri i përgjithshëm duhet të jetë 18 profesorë (neni 63/c).

Mbi institucionet e arsimit me status të veçantë

Për herë të parë qeveria krijon stimuj për krijimin e institucioneve jofitimprurëse, në formën e institucioneve të pavarura publike. Origjina e tyre mund të jetë publike ose private, por administrimi është ndryshe. Kur qeveria dërgoi në parlament një ligj që do të jepte truall për ndërtimin e shkollave, pati disa zëra nga PS-ja që e vlerësonin, ndoshta me të drejtë, si një nismë klienteliste e radhës. E njëjta nismë vjen në këtë ligj me institucionet e pavarura publike, ku qeveria mund të japë prona të paluajtshme dhe të paluajtshme në formë financimi për këto institucione (neni 130, i shkruar me ngut). Shpresojmë që këtë radhë kjo nismë të mos paragjykohet, sidomos nëse bëhet fjalë për ish-reparte ushtarake që deri dje kanë funksionuar për të tjera biznese më pak fisnike.

Mbi organizimin e kërkimit shkencor

 

Ligji parashikon hollësi mbi organizimin e kërkimit shkencor në një ligj që për nga qëllimi i përket te rregulloje arsimin e lartë. Ose kjo duhet të bëhet ligj më vete, ose duhet që ligji të ruaj natyrën e kornizës dhe të mos hyj në hollësi.

Neni 1/1: 1. Ky ligj ka për qëllim: a) të përcaktojë misionin, objektivat kryesorë të arsimit të lartë, rregullat e krijimit, organizimit, drejtimit, administrimit dhe financimit të institucioneve të arsimit të lartë;

P.sh. Neni 99/1 mbi institutet e kërkim-zhvillimit të ministrive.

1. Institutet e kërkim-zhvillimit pranë ministrive janë persona juridikë publikë, që ushtrojnë veprimtari kërkimore-shkencore, kryesisht të zbatuar, sipas përcaktimeve në aktin e themelimit. Ato funksionojnë në varësi të ministrisë të linjës, sipas fushës së veprimtarisë së institutit.

Pyetje & Vërejtje mbi AKKSH:

1. Si parashikohet të jetë varësia institucionale e AKKSH ndaj qeverisë në aspektin e llogaridhënies dhe menaxhimit? Ndaj kryeministrisë apo ministrisë përgjegjëse për arsimin?

Deri tani këto kompetenca janë përzierë dhe kryeministria kufizohet vetëm në aspektin normativ apo zgjedhjes së kryetarit. Në ligj shprehet se AKSH është institucion publik, por struktura organizative dhe funksionet rregullohen me vendim qeverie. Institucionet e arsimit të lartë mbështesin pavarësinë totale të AKSH ndaj qeverisë në aspektin administrativ dhe njohin varësinë e saj të pjesshme për fondet dhe llogaridhënien në përdorimin e tyre.

A mund të parashikohen në ligj hollësi të mëtejshme mbi autonominë e bordit dhe ndoshta një organizim i ngjashëm si ai i Akademisë së Shkencave? P.sh. me bord të vetëzgjedhur pas vendimit fillestar për krijimin.

2. Cili është vizioni i qeverisë për të ardhmen e AKKSH? A ka mundësi që agjencia të kthehet në një fondacion qeveritar me pavarësi institucionale dhe përgjegjësi për koordinimin e kërkimit shkencor dhe këshillimit shkencor në rrafsh kombëtar e ndërkombëtar? Si do të kufizohet puna e saj nga ajo e Akademisë së Shkencave? Cili është vizioni i qeverisë për Akademinë e Shkencave?

3. Sa hapësirë ka agjencia për të autorizuar e mbështetur krijimin e qendrave të ekselencës për disiplina të caktuara? Apo të projekteve individuale?

Përse duhet të angazhohet qeveria në krijimin e qendrave ndëruniversitare, kur kjo mund të jetë funksion i AKSH?

Neni 98/2: Struktura, organizimi, fushat e kërkimit dhe objekti i veprimtarisë së tyre përcaktohen me vendim të Këshillit të Ministrave. Funksionimi i tyre përcaktohet në rregulloren e tyre, në përputhje me statutet e universiteteve themeluese.

4. Si mund të lidhet puna e agjencisë dhe rezultatet e kërkimit shkencor me vendim-marrjen politike? P.sh. të prokurojë në emër të qeverisë shërbime që kërkojnë këshillim shkencor, në mënyrë që fondet publike për këto shërbime të kalojnë në institucionet e arsimit të lartë.

5. Përse është përfshirë agjencia e akreditimit në vlerësimin e kërkimit shkencor?

Neni 16/1: Agjencia e Sigurimit të Cilësisë në Arsimin e Lartë (ASCAL) është institucion publik, përgjegjës për sigurimin e cilësisë në arsimin të lartë. ASCAL, përmes mekanizmave të sigurimit të cilësisë, akreditimit dhe proceseve të tjera, monitoron dhe vlerëson cilësinë e mësimdhënies si dhe verifikon procesin e realizimit të cilësisë në kërkimin shkencor.

Mbi financimin e kërkimit shkencor

a. Si do të rregullohet shpërndarja e fondeve dhe ndahet përgjegjësia kur jane dy agjenci te perfshira?

b. Cila metodologji do të përdoret? – Letra e Prioriteteve (prioritetet e zhvillimit ekonomik të qeverisë) apo vendimi i Këshillit të Ministrave që mund të jetë një kornizë e përgjithshme me kritere vlerësimi të cilësisë së kërkimit? Fondet konkorruese nuk përmenden gjëkundi.

c. Si mund të parashikohet në ligj një mekanizëm që nxit kërkimin shkencor në fusha ku nevoja është e madhe por kapacitetet janë të vogla? Pra që vlerëson jo vetëm në bazë të performancës, cfarë mund të sjellë përqëndrim të fondeve në disa qendra (Ligji i Mateusit), por edhe në saj të nevojës për përmirësim në një disiplinë apo institucion të caktuar. Letra e Prioriteteve duhet operacionalizuar më tej (pasi nuk përmendet vetëm se në përkufizimet) që të parashikojë këtë aspekt. Neni 18/2

Vërejtje

Neni 15/1 nuk përfshin shkencën në përgjëgjesitë e AKFAL.

1. Agjencia Kombëtare e Financimit të Arsimit të Lartë (AKFAL) është institucion publik që ka për detyrë kryesore shpërndarjen e fondeve publike për:

a) mbështetjen e veprimtarisë së institucioneve publike të arsimit të lartë;

b) mbështetjen me bursa studimi për studentë të shkëlqyer, studentë në programet e studimit në fusha prioritare dhe studentë nga shtresa sociale në nevojë;

c) garantimin e skemës së kredive studentore.

2. Këshilli i Ministrave miraton çdo vit Letrën e Prioriteteve sipas propozimit të Ministrit përgjegjës për arsimin

Neni 18/1 & 3

1. Agjencia Kombëtare e Kërkimit Shkencor (AKKSh) është institucion publik që ka për detyrë kryesore shpërndarjen e fondeve për programet kombëtare dhe bilaterale të kërkimit shkencor mbi bazën e projekteve të paraqitura prej institucioneve të arsimit të lartë dhe institucioneve të kërkimit shkencor në fushat e shkencave natyrore, inxhinierike dhe teknologjike, mjekësore, bujqësore, sociale dhe humane.

3. AKKSh i komunikon vlerësimin Agjencisë Kombëtare të Financimit të Arsimit të Lartë. Metodologjia e procesit të vlerësimit rregullohet me vendim të Këshillit të Ministrave.

Neni 100/2

2. Vlerësimi i cilësisë së kërkimit shkencor përbën kriterin bazë të renditjes së institucioneve të kërkimit shkencor prej AKKSh-së dhe përcaktimit të masës së financimit të përfituar prej AKF-së. Institucionet e kërkimit shkencor marrin masa për vlerësimin dhe sigurimin e brendshëm të cilësisë. Përbërja dhe funksionimi i tyre përcaktohen në statutin ose rregulloren e institucionit përkatës.

Në aspektin teknik nuk ka nevojë të vendoset në ligj se burimet e agjencisë do të jenë të ligjshme (Neni 100/4).

4. AKKSh miraton, mbi bazën e konkurrencës së lirë midis aplikantëve, fonde për projektet e studimeve të doktoratës. Agjencia administron edhe fonde të tjera nga burime të ligjshme, të cilat i shpërndan bazuar në aplikimet e institucioneve.

Mbi dispozitat kalimtare

Nenet 142-143 janë shumë të cekëta, pasi nuk parashikojnë dispozita kalimtare për ata që janë të punësuar, por i detyrojnë institucionet të zbatojnë kriteret e ligjit të ri.

 

http://peizazhe.com/2015/01/26/projekt-ligji-i-arsimit-te-larte-2015/

Read More

Ministria pezullon kuotat e doktoraturës

 

Koment:

Qeveria ka ndërmarrë qartazi një vendim të dobishëm, edhe pse i vetmi argument është pamjaftueshmëria e kapaciteteve të universiteteve, ndërkohë që nuk është vlerësuar nevoja në të ardhmen për kuadro në fushën akademike.

“Gjatë procesit të verifikimit të kritereve të ligjshmërisë në institucionet e arsimit të lartë në vendin tonë, Ministria e Arsimit konstatoi problematika edhe me doktoraturat dhe për ketë arsye ka pezulluar për momentin akordimin e kuotave. Nga verifikimet kanë rezultuar mungesa në kapacitetet pritëse të universiteteve, si për sa i përket infrastrukturës, ashtu edhe stafit akademik. Kapacitetet pritëse të universiteteve kanë qenë më të ulë- ta në raport me kuotat e akorduara”, tha Pustina (drejtoresha e arsimit të lartë, MAS) për gazetën.

Gjithashtu, mungon një analizë aktuale e frekuentimit dhe shkallës së suksesit të doktorandëve gjatë dhe pas studimit. Pasojat financiare për institucionet gjithashtu duhen vlerësuar dhe pasqyruar ne plan-buxhetet përkatëse. Për më tej, institucionet si Qendra Albanologjike mund të përballen me probleme financiare, pasi varet kryesisht nga fondet dhe prurjet  e studentëve të ciklit të tretë. Sidoqoftë, ky vendim u morr edhe nga qeveria e PD-se gjatë viteve 2007-2010.

Qeveria nuk është shprehur se do të ndjekë të njëjtën qasje rigoroze ndaj vlerësimit të kapaciteteve të universiteteve private.

Në vitin 2011-12 INSTAT raporton rreth 2628 doktorandë. Vjetari statistikor i MAS nuk ka të dhëna për doktoraturën. Një numër prej 1305 studentësh u miratuan për vitin 2012-13, vendim më pas u ndryshua dhe kuotat u rritën në 1531, fill para se qeveria e Partisë Demokratike të lëshonte pushtetin. Nëse kuotat janë realizuar me 100%, atëhere numri i doktorandëve është mbi 4000, duke zbritur të diplomuarit.

Total	2628	1456 (femra)
1.Universiteti i Tiranës	1671	999
-Fakulteti I Drejtësisë	182	89
-Fakulteti Mjekësisë	535	285
-Fakulteti Shkencave Sociale	222	166
-Fakulteti Gjuhëve të Huaja	100	79
-Fakulteti I Infermierisë	160	75
-Fakulteti Ekonomik	233	152
-Fakulteti I Shkencave te Natyrës	239	153
2.Universiteti Politeknik	242	94
-Fakulteti Inxh. Elektrike	27	12
-Fakulteti Teknol. Informacionit	29	12
-Fakulteti Inxh. Mekanike	23	10
-Fakulteti Inxh .Ndërtimit	80	26
-Fakulteti Inxh.Gjeol.Miniera	59	19
-Fakulteti Inxh.Mat.e Fizike	24	15
3.Universiteti Bujqësor Tiranë	370	177
-Fakulteti Ekonomi-Agrobiznes	113	72
-Fakulteti Bujqësisë e Mjedisit	116	46
-Fakulteti Bioteknologjisë dhe Ushqimit	17	13
-Fakulteti Shkencave Pyjore	39	14
-Fakulteti Mjekësisë Veterinare	85	32
4.Universiteti "Fan S.Noli" Korçë	9	3
-Hortikulturë e qëndrueshme	9	3
5.Universiteti "Luigj Gurakuqi" Shkodër	14	12
-Gjuhësi	14	12
6.Universiteti "Ismail Qemali" i Vlorës	13	7
-Matematike	13	7
7.Universiteti "Aleksandër Moisiu"Durrës	64	41
-Shkenca Ekonomike	64	41
8.Qëndra e Studimeve Albanologjike	245	123
-Instituti i Gjuhësisë	40	27
-Instituti i Letërsisë	58	32
-Instituti i Historisë	56	23
-Instituti i Arkeologjisë	25	10
-Instituti i Etnologji-Folklor	56	25
-Instituti i Etnologji-Folklor -histori Arti	10	5

 

Gazeta Panorama, 16 Janar 2015

Ministria e Arsimit ka pezulluar akordimin e kuotave për këtë vit akademik për studimet e doktoraturës. Sipas drejtoreshës së Arsimit të Lartë në MAS, Linda Pustina, nga verifikimet e deritanishme ka rezultuar që universitetet nuk kanë pasur kapacitetet e nevojshme për të ofruar këtë cikël studimi. Veç mungesës së ambienteve apo infrastrukturës, shkak për këtë vendim ka qenë edhe mungesat e konstatuara në staf akademik.

“Gjatë procesit të verifikimit të kritereve të ligjshmërisë në institucionet e arsimit të lartë në vendin tonë, Ministria e Arsimit konstatoi problematika edhe me doktoraturat dhe për ketë arsye ka pezulluar për momentin akordimin e kuotave. Nga verifikimet kanë rezultuar mungesa në kapacitetet pritëse të universiteteve, si për sa i përket infrastrukturës, ashtu edhe stafit akademik. Kapacitetet pritëse të universiteteve kanë qenë më të ulë- ta në raport me kuotat e akorduara”, tha Pustina për gazetën.

Krahas procesit të inspektimit, i cili do të pasohet me një raport me gjetjet dhe konkluzionet e përftuara, përgjatë këtij muaji ka nisur edhe akreditimi i universiteteve. Drejtoresha e Arsimit të Lartë pohon se në përfundim të këtij procesi, MAS do të ndërmarrë hapat e duhur në përmirësim të cilësisë dhe standardeve. Sipas Pustinës, dhënia e doktoraturave të tjera do të paraprihet nga një verifikim tërësor i sistemit. Pra vetëm pasi të jetë mbikëqyrur sistemi, do të vijohet normalisht akordimi i kuotave për ciklin e doktoraturës.

“Ministria e Arsimit po vazhdon procesin e verifikimit të këtyre kritereve dhe kapaciteteve pritëse në universitete dhe në përfundim të këtij procesi do të ndërmarrë hapat e duhur për zbatimin e kritereve te parashikuara në aktet në fuqi, si dhe plotësimin e standardeve të cilësisë, proces ky që do të verifikohet dhe nga agjencia britanike e akreditimit, e cila po punon paralelisht në këtë drejtim. Do të bëhet një verifikim tërësor i sistemit para se të vijohet me dhënien e doktoratave të tjera”, theksoi Pustina.

Ky vit akademik nisi me 18 universitete më pak. Ministria e Arsimit, pas shkeljeve të konstatuara gjatë inspektimit të kritereve të ligjshmërisë, mori vendimin për mbylljen e tyre. Kjo ishte pjesa e parë e reformës, pasi hapi i radhës është ai për verifikimin e cilësisë së programeve të studimit.

Gjetjet e deritanishme flasin për një cilësi të ulët të doktoraturave të lëshuara deri më tani. “Kanë rezultuar pedagogë që ndiqnin 25-30 doktorantë njëkohësisht, ndërkohë që në varësi të titullit akademik ata mund të udhëheqin maksimumi 5 doktorantë. Kjo, veç të tjerave, ka çuar në rënie të cilësisë së doktoratave. Kanë rezultuar që në disa universitete ndiqeshin doktorata që nuk kishin fare lidhje me programin përkatës të studimit”, bën të ditur drejtoresha e Arsimit të Lartë në MAS, Linda Pustina.

Read More

Akreditimi si ndëshkim

 

Akreditimi në arsimin e lartë s’mund të jetë vetëm ndëshkim!

Myqerem Tafaj

Panorama, 24 Dhjetor 2014

Studentët, prindërit dhe pedagogët e universit-eteve kanë filluar të përjetojnë një ankth të ri. Qeveria “Rama” shpalli me pompozitet kontratën me një agjenci britanike për akreditimin e institucioneve publike dhe private të arsimit të lartë. Si në asnjë vend tjetër, vetë Kryeministri dhe ministrja e Arsimit dhe Sportit paralajmëruan rezultatet e akreditimit pa filluar akoma procesi: do të mbyllim shkolla të larta dhe programe studimi!
Sigurisht, duke e dëgjuar këto deklarata të qeverisë çdo student i bën pyetje vetes: A do mbyllet universiteti/shkolla e lartë ku studioj unë? Po të mbyllet, ku do të shkoj unë? Ankthi ka përfshirë çdo prind dhe familje që ka fëmijën student, sepse është i pasigurt nëse fëmija i tij do të mund të ndjekë studimet vitin tjetër akademik. Edhe pedagogët janë në ankth të madh, sepse qeveria me arrogancë mund të mbyllë universitete, fakultete, degë ose programe dhe t’i lë pa punë. Pra ankthi i ka përfshirë të gjithë: studentët, prindërit e tyre dhe pedagogët. Në ankth janë sot mbi 120 mijë familje shqiptare që kanë dërguar fëmijët e tyre në shkollat tona të larta.
Arsimi i lartë privat është konsideruar nga kjo qeveri si diçka e huaj që duhet shkulur dhe dora e qeverisë mund të bjerë mbi të pa mëshirë. Siç duket qeveria synon që përmes këtij akreditimi t’i japë goditjen përfundimtare vdekjeprurëse këtij sektori dhe ai të shkojë drejt shuarjes thuajse të plotë brenda 2–3 viteve që vijnë. Nëse akreditimi do të mbyllë shumicën e shkollave të larta private, Kryeministri do të dalë dhe do t’u thotë shqiptarëve se pronarët e tyre nuk kanë investuar për personel akademik dhe bazë mësimore si dhe studentët janë me mesatare shumë të ulët etj.
Pra vetë e kanë fajin, do të mbyllen dhe studentët do t’i sistemojnë në universitetet publike që do të mbijetojnë nga kjo “terapi radikale” e paralajmëruar nga qeveria.
Mirë për shkollat e larta private fajin e kanë pronarët, po për universitetet publike çfarë do të thotë qeveria si pronare e vetme? Sigurisht që do të thotë se fajin e kanë qeveritë e 25 viteve dhe sidomos qeverisja e PD. Unë po qëndroj tek çështja e akreditimit të universiteteve publike, jo vetëm sepse ato kanoset gati 90% të studentëve, por edhe sepse janë shtetërore dhe financohen nga shteti dhe tarifat e studentëve.
A mund të jetë akreditimi gijotinë për botën universitare?
Akreditimi është vlerësim i jashtëm i cilësisë së studimeve universitare që afron një institucion i arsimit të lartë. Në Europë ai ka filluar të zbatohet në mesin e viteve ’90 (vetë agjencia britanike e përzgjedhur është krijuar në vitin 1997), ndërkohë që në SHBA akreditimi është aplikuar disa dekada më herët se në Europë.
Modeli amerikan i akreditimit është modeli më i mirë, sepse ai mbështetet në parimin “bottom up” (nga poshtë lart) dhe në interesin e vetë institucioneve autonome universitare për të prodhuar dhe konkurruar me cilësi të lartë në hapësirën e arsimit të lartë. Ndërsa modeli europian është shumë më burokratik e formal, mbështetet në parimin e kontrollit shtetëror “top down” (nga lart poshtë) dhe, si i tillë, ai është shumë më pak eficient. Kush e njeh arsimin e lartë e kupton shumë mirë se akreditimi periodik, sado shpesh që të bëhet ai, nuk përbën asnjë garanci absolute për cilësi. Çelësi i cilësisë në arsimin e lartë është krejt i thjeshtë: pedagogë të mirëkualifikuar dhe të motivuar që punojnë me përkushtim për të mësuar studentët përmes bashkëpunimit dhe jo tutelës. Në fund të fundit, është pedagogu që mëson dhe provon studentët për dijet kyçe që duhet të marrin, për të qenë të aftë që të mësojnë gjatë gjithë jetës. Sot dijet vjetrohen për më pak se 10 vjet, në disa drejtime për më pak se 5 vjet. Kjo kërkon teknika dhe metoda mësimdhënie që u japin kompetencat kyçe studentëve dhe i aftësojnë ata për të përditësuar dijet dhe pasuruar ato gjatë gjithë jetës, në mënyrë që t’i përgjigjen më mirë garës në tregun e punës.
Në thelb, akreditimi është një proces periodik që u shërben universiteteve për të përmirësuar veprimtarinë mësimore shkencore që çon në rritjen e cilësisë së studimeve universitare, orientimin më të mirë ndaj nevojave të zhvillimit ekonomik e të tregut të punës.
Në çdo vend demokratik qeveria krijon më përpara kushtet për akreditimin e universiteteve publike dhe pastaj e fillon atë. Çfarë do të thotë kjo? Shumë e thjeshtë. Siguron një financim të mjaftueshëm dhe burime njerëzore që mundësojnë realizimin e misionit të universitetit publik, pra mësimdhënien, kërkimin shkencor dhe transferimin e njohurive dhe të teknologjisë.
Buxheti i vitit 2015 sapo u miratua dhe financimi i arsimit të lartë publik është 0.4% e PPB, ose në shifra: 350 USD për student në vit, kur kostoja minimale e studimeve universitare është rreth 700 USD për shkencat shoqërore dhe 1300 USD për shkencat teknike, natyrore, bujqësore. Qeveria do të kishte plotësisht të drejtë që të kërkonte një akreditim internacional nëse do të dyfishonte buxhetin dhe numri i pedagogëve për të paktën 3 vjet radhazi dhe pastaj të verifikonte rezultatet e këtij investimi real të shoqërisë.
Pra akreditimi nuk mund të jetë në asnjë rast një mjet në duart e qeverisë vetëm për të mbyllur shkolla të larta, fakultete dhe programe, çka do të ishte në kundërshtim me qëllimin dhe parimet e procesit të akreditimit. Ai duhet të jetë një proces i natyrshëm vlerësimi për rezultatet e një investimi që ka bërë shoqëria për rritjen e cilësisë së arsimit të lartë dhe të kërkimit shkencor, si dhe një bazë për përmirësimet që duhen bërë jo vetëm nga universitetet, por edhe nga qeveria në politikat e saj arsimore.
Çfarë pritet nga akreditimi i universiteteve publike?
Rezultatet e akreditimit të universiteteve publike mund të parashikohen lehtë. Po përmend vetëm disa prej tyre.
Sensacioni i madh që do të trumbetohet nga qeveria si gjetje e akreditimit do të jetë: Numri i pedagogëve me shkallën e nevojshme të kualifikimit është i pamjaftueshëm për të përballuar mësimdhënien dhe kërkimin e nevojshëm shkencor për mësimin e rreth 145 mijë studentëve në universitetet publike! Kjo mangësi është shumë e theksuar në universitetet rajonale. Dhe qeveria do të duhet të marrë vendim për universitete apo fakultete publike rajonale do të mbyllen. Kjo është rruga më e lehtë për dikë që nuk e di se cili është kontributi i universiteteve rajonale në arsimin e lartë. Universitetet rajonale përballojnë sot mbi 60% të numrit total të studentëve të sistemit publik. Ato kanë luajtur një rol të jashtëzakonshëm në zhvillimin e qyteteve dhe rajoneve të vendit. Është e vërtetë se numri i pedagogëve me shkallën e nevojshme të kualifikimit është ende i pamjaftueshëm, sidomos në fakultetet dhe degët e hapura në dy dekadat e fundit në universitetet rajonale. Por qeveria e ka tërësisht në dorë për ta përmirësuar këtë tregues. Të akordoj vende të reja pune për pedagogë të rinj në universitete dhe jo për policë.
Numri i pedagogëve është rritur mbi dy herë gjatë tetë viteve të fundit, por ai është ende i pamjaftueshëm. Shqipërisë i duhen 2 herë më shumë pedagogë dhe kërkues për të përballuar nevojat e shkollimit të lartë të të rinjve dhe ato të kërkimit shkencor. Pedagogët e universiteteve duhet të kenë së paku 30% të kohës në dispozicion për të zhvilluar kërkim shkencor. Përndryshe nuk mund të rritet cilësia e arsimit të lartë dhe nuk mund të zhvillohen kërkime që i paraprijnë zhvillimit ekonomik të vendit. Shqipëria ka plot të rinj të talentuar që kanë përfunduar shkëlqyer studimet universitare në nivelin “Master” dhe “Doktoratë”, brenda dhe jashtë vendit. Rreth 200 të rinj kthehen çdo vit me studimet të përfunduara të doktoratës jashtë vendit, madje edhe në universitete shumë prestigjioze. Ata janë pa punë dhe kërkojnë të punojnë në universitete.
Qeveria do të bëjë zbulimin tjetër sensacional nga akreditimi: Mjediset e universiteteve publike janë të pamjaftueshme për të përballuar këtë numër studentësh! Kjo dihet nga të gjithë dhe nuk ka nevojë për ndonjë agjenci të huaj. Këtë situatë e kanë kaluar edhe vendet më të zhvilluara të Europës Perëndimore në vitet ‘70 kur u liberalizua arsimi i lartë, pas protestave të Lëvizjes së ‘68-s. Infrastruktura në universitetet publike është përmirësuar ndjeshëm në 8 vitet e fundit, por ajo kërkon ende investime shumë të mëdha nga shteti. Qeveria në dy buxhetet e saj nuk i ka kushtuar asnjë rëndësi rritjes së investimeve në arsimin e lartë. Përkundrazi, i ka hequr godina universiteteve publike.
Një tjetër zbulim i sensacional, madje i paralajmëruar nga vetë Kryeministri, do të jetë: Bolonja është implementuar keq, janë hapur shumë programe. O burra t’i mbyllim sa më shpejt dhe ta shpëtojmë Shqipërinë! Implementimi i Procesit të Bolonjës është sfida më e madhe dhe reforma më e thellë e arsimit të lartë e 100 viteve të fundit. Ajo ka qenë shumë e vështirë edhe për vendet më të zhvilluara dhe me sisteme arsimore shumë të konsoliduara, dhe jo më për vende si Shqipëria. Ne duhet t’i jemi mirënjohës komunitetit akademik për punën e jashtëzakonshme të bërë në reformimin e studimeve universitare. Rezultatet e ristrukturimit të studimeve është vështirë të vlerësohen me realizëm, sepse brezat e parë të studentëve janë diplomuar pas vitit 2011, periudhë në të cilën kriza ekonomike financiare arriti kulmin e saj, çka goditi rëndë tregun e punës dhe shkaktoi papunësi të madhe te të rinjtë e diplomuar, madje edhe në shumë vende të BE-së.
Departamentet dhe fakultetet shfrytëzuan lirinë e tyre akademike, që i jep Kushtetuta dhe ligji, dhe zhvilluan programe të reja, me synimin t‘u përgjigjen më mirë kërkesave të tregut të punës. Për këtë ata nuk mund të fajësohen. Por çdo pedagog është i vetëdijshëm se programet e studimeve duhen riparë, për të qenë më ndërdisiplinore, më fleksible, të orientuara më mirë nga tregu i punës dhe zhvillimi ekonomik i vendit, dhe, mbi të gjitha, për t‘u krijuar më shumë mundësi zgjedhje studentëve, në mënyrë që ata të jenë më të suksesshëm në tregun e punës.
Një tjetër konkluzion i akreditimit do të jetë: Niveli i studentëve që ndjekin disa programe studimi në shkencat teknike, natyrore, bujqësore dhe të aplikuara është i ulët. Qeveria do të thotë menjëherë: t‘i mbyllim se nuk preferohen nga studentët e mirë! Kjo nuk është zgjidhja. Kriza e studimeve universitare në drejtime e shkencave të sipërcituara është e njohur edhe në vende të tjera. Mbyllja është rruga më e thjeshtë, por me pasoja afatgjata për vendin. Zgjidhja duhet të jetë mbështetja financiare me përparësi fakulteteve dhe drejtimeve të shkencave teknike, natyrore dhe bujqësore si dhe mbështetja përmes bursave, tarifa shumë të ulëta ose zero të studimeve për të studentët e këtyre fakulteteve dhe programeve. Ky është një investim shumë i sigurt që bën shoqëria, sepse të rinjtë e diplomuar në këto drejtime kanë shanset më të mëdha për punësim, jo vetëm në tregun e brendshëm por edhe atë internacional të punës.
Zbulimi tjetër sensacional i akreditimit do të jetë: kërkimi shkencor në universitete është i pamjaftueshëm. Qeveria do të thotë: e shihni se nuk ka kërkim shkencor. Si paskan bërë shkencë universitetet, prandaj t’u heqim statusin “universitet”! A ka ndonjë pedagog që nuk e di sa financohet kërkimi shkencor! Madje edhe qeveria e di mirë sepse buxheti për kërkimin shkencor është më pak se 0.1% e PPB, pra shumë afër zeros. Në fakt, qeveria duhet të mbajë premtimin që ka bërë në fushatë dhe të rrisë buxhetin për kërkimin shkencor, të rrisë numrin e pedagogëve në universitete dhe çdo pedagogu t’i lejojë që të paktën 30% të kohës së punës ta përdorë për kërkimin shkencor.
Në përfundim dëshiroj të theksoj se nëse akreditimi do të përdoret si gijotinë për arsimin e lartë, ai do të ketë pasoja negative afatgjata në zhvillimin e gjithanshëm të vendit. Unë shpresoj se agjencia britanike e përzgjedhur nuk do të bjerë në grackën e një akreditimi politik arrogant. Akreditimi përmes një agjencie të huaj vjen pas një dekade transformimesh të thella në arsimin tonë të lartë. Kësisoj, ai duhet shfrytëzuar si një mundësi për thellimin e reformave strukturore në arsimin tonë të lartë. Siç është praktika e çdo vendi tjetër, institucioneve të arsimit të lartë duhet t’u jepet mbështetja dhe koha e nevojshme, jo vetëm për të përmirësuar mangësitë që do të evidentohen nga vlerësimi, por edhe për t‘u riorganizuar, ristrukturuar dhe riorientuar, në mënyrë që t‘i përgjigjen më mirë kërkesave afatgjatë të zhvillimit ekonomik dhe shoqëror të vendit si dhe atyre të tregut të punës.

Read More

Zhvillimi i Misionit të Tretë në Universitete

 

Përfundoni projekti i fundit Tempus në Shqipëri për Zhvillimin e Veprimtarive të Misionit të Tretë në Universitetet Shqiptare.

Veprimtari të misionit të tretë në universitete që u parashikuan të konceptoheshin gjatë projektit janë ndër të tjera: (1) themelimi i qendrave të zhvillimit rajonal pranë universiteteve për prodhimin dhe transferimin e dijes (2) zhvillimi i veprimtarive në arsimin e vazhdueshëm; (3) angazhimi ne veprimtaritë social-kulturore te komunitetit.

Projekti ka përfunduar në 14 Tetor 2014

Projekti U3M-AL fokusohet në promovimin e aktiviteteve 3M në universitetet shqiptare, trajnimin e stafit universitar, krijimin e Qendrave Rajonale e Zhvillimit në krye të aktiviteteve 3M në çdo universitet publik dhe në fund krijimin e një rrjeti shqiptare për promovimin e aktiviteteve 3M në nivel kombëtar.

Projekti U3M-AL do të përpiqet për të promovuar reformat strukturore dhe kulturore në universitete, por jo vetëm.Roli i mjedisit socio-ekonomik është gjithashtu i rëndësishëm për suksesin e këtij projekti. Në këtë kuptim, projekti do të promovojë marrëdhëniet me industrinë rajonale, punëdhënësit, autoritetet publike dhe shoqërinë në përgjithësi. Të gjithë janë pjesë e aktiviteteve të zhvilluara në këtë projekt dhe në aktivitetet e tjera gjatë.projektit.

Dokumenti në Shqip: http://u3m-al.org/wp-content/uploads/2014/12/Final-publication_U3M-AL_AL-language.pdf

Me shume për projektin: http://u3m-al.org/

 

Developing Third Mission activities in Albanian Universities

Project ended in October 14th, 2014

U3M-AL project focuses on promoting 3M activities in  Albanian universities, training university staff, establishing Regional  Development Centres in charge of 3M activities in each public university and  finally creating an Albanian network for promoting 3M activities at national  level.

The project U3M-AL will try to promote cultural and  structural reforms in universities but not only. The role of the socioeconomic  environment it is also critical for the success of this project. In this sense,  the project will promote the relationships with regional industry, employers,  public authorities and the society at large. All of them will be part of the  activities developed in this project and in the remaining activities when the  project will be over.

 

English version: http://u3m-al.org/wp-content/uploads/2014/12/Final-publication_U3M-AL_EN-language.pdf

Read More

Rrefime nga nje vezhgues i castit – protestat studentore

 

http://opolitike.org/analiza/rreth-ngjarjeve-ne-fakultetin-e-shkencave-sociale/

 

Rreth ngjarjeve në Fakultetin e Shkencave Sociale

Arlind Qori

Siç mund ta dini, më 20 nëntor studentët e universiteteve publike zaptuan në shenjë proteste hyrjet e Fakultetit të Shkencave Sociale dhe zhvilluan për disa orë një asamble rreth problemeve universitare. Ditë më pas Këshilli i Fakultetit të Shkencave Sociale dhe dekani, në kontekstin e një klime gjithnjë e më të agravuar presioni dhe persekutimesh ndaj pedagogëve që deri më tash ka shkaktuar pushimin nga puna të dy prej mbështetësve më të shquar të studentëve si Hysamedin Feraj dhe Sokol Abazi, u kanë kërkuar shpjegime disa pedagogëve për solidarizimin e tyre me kauzën studentore. Më poshtë është përgjigjja e njërit syresh. (Shën. red.)

***

Të nderuar kolegë!

U vura në dijeni gojarisht nga përfaqësuesit e departamentit në këshill rreth shqetësimit tuaj mbi arsyet dhe rolin tim në zaptimin e hyrjes dhe asamblenë e zhvilluar në Fakultetin e Shkencave Sociale që në mbledhjen e departamentit të shkencave politike më 25.11.2014. Tani kam përpara edhe vendimin tuaj dhe shkresën përcjellëse të dekanit.

Megjithëse e kam të vështirë ta kuptoj bazën ligjore dhe normative të kërkesës suaj (bazuar në Ligjin e Arsimit të Lartë ose Rregulloren e Universitetit të Tiranës, të cilat shkëlqejnë me mungesën e tyre), konsiderata për kolegët dhe rëndësia e çështjes më shtyn t’ju përgjigjem.

Pikësëpari nuk e di a jeni ju institucioni të cilit duhet t’i përgjigjem për pjesëmarrje në “grumbullime pa leje”. Me aq sa e njoh ligjin e tubimeve dhe në bazë të përvojës sporadike me komisariatet e policisë për shkak të aktivizmit qytetar, me këtë punë merret policia e shtetit dhe prokuroria. Mirëpo po hamendësoj dashamirësisht se shqetësimi juaj ka të bëjë specifikisht me ndërprerjen e mësimit dhe aktiviteteve të tjera akademike si rezultat i bllokimit të dyerve hyrëse dhe i asamblesë studentore, dhe rreth kësaj çështjeje do të përgjigjem.

Më lejoni ta dalloj bllokimin nga asambleja, dhe t’ju informoj veçan për të dyja. Më datë 20 nëntor, pas orës 8.30, u gjenda në sheshpushimin jashtë dyerve hyrëse të fakultetit. Vura re se studentët ishin mbledhur dhe kishin bllokuar dyert hyrëse. Rolin tim në bllokimin e dyerve hyrëse do ta përkufizoja – duke parafrazuar Kantin – si atë të një spektatori dashamirës. Me ç’di as në Republikën Demokratike të Koresë qytetarëve nuk iu kërkohet llogari për çfarëdolloj spektatorizmi. Gjithsesi, siç ua përmenda më lart, për hir të respektit për kolegët më lejoni t’ju informoj se arsyet e dashamirësisë sime kanë të bëjnë me legjitimitetin emancipues të kauzës studentore, e më specifikisht me përpjekjet e tyre për të ndalur një reformë arsimore që do ta tregtarizonte jetën universitare publike dhe për të shprehur mospajtimin e tyre për praktikat antidemokratike brenda organizimit të universiteteve.

Sidoqoftë, fare pak minuta pasi po e shprehja dashamirësinë time duke ndenjur me duar në xhepa në oborr e diskutuar me kolegë të tjerë të pranishëm, vura re se forca policie po tentonin të kacafyteshin me studentët në njërën prej dyerve hyrëse. Atëbotë qëndrimi im kaloi prej atij të spektatorit dashamirës në atë të aktorit të indinjuar për ndërhyrjen policore. Një ditë më parë, po forcat policore – për turp të tyre dhe të jetës universitare – kishin ndërhyrë brutalisht në Fakultetin e Shkencave të Natyrës dhe, duke kapur për flokësh e tërhequr zvarrë, kishin arrestuar pesë studentë të atij fakulteti. I ndjeshëm në maksimum ndaj ndërhyrjeve policore në mjediset universitare – ku përvoja botërore shënon ngjarje fashistoide si ato të Qytetit të Meksikos më 1968 dhe Athinës së 1973 – jam afruar dhe fillimisht i kam kërkuar shpjegime një civili i cili nga agresiviteti i treguar ndaj studentëve më bëri të mendoja se ishte përgjegjësi i policëve. Për habinë time, ai mu prezantua si punonjës i rektoratit. Mendoj se më ka gënjyer pasi nuk e besoj se në Universitetin e Tiranës mund të punojnë njerëz që përdorin agresivisht bërrylat në fytyrat e studentëve për të hapur një derë. Paskëtaj u jam drejtuar policëve me uniformë duke iu kërkuar bazën ligjore të ndërhyrjes së tyre, e cila po bëhej për çdo çast e më e dhunshme. Me njohuritë që kam rreth Ligjit të Arsimit të Lartë, policia mund të ndërhyjë në mjediset universitare vetëm kur kryhet një vepër penale e rëndë ose kur e kërkon me shkrim titullari i institucionit. Madje moralisht, policëve u duhet që edhe për arsye personale të futen në mjediset universitare vetëm të veshur civilë. Historia e brutalitetit policor në jetën universitare botërore e bën praninë e uniformave të tyre në universitete edhe më të rëndë sesa ajo e reklamave të pijeve energjike apo kompanive celulare. Gjithsesi, për shkak të mosmarrëveshjes me policët e pranishëm, iu kërkova të sillnin në mjediset e fakultetit një jurist të drejtorisë së policisë.

Koleget e departamentit më shprehën po ashtu edhe shqetësimin e disa anëtarëve të këshillit mbi mundësinë që unë të isha organizator i ngjarjes në fjalë. Po të pohoja diçka të tillë jo vetëm do të gënjeja, por do të përbënte edhe një mburravecëri të pamerituar nga ana ime. Pavarësisht se në të shkuarën disa syresh mund të kenë gjetur frymëzim në shkrimet e mia, sot lëvizja studentore – me aq sa e njoh – është shembull i vetorganizimit, kthjelltësisë ideore dhe qëndrimeve të papërkulshme emancipuese rreth çështjes së universitetit. Mua më mbetet vetëm të frymëzohem prej tyre dhe t’i mbështes me aq sa më lejojnë mundësitë dhe detyrat si pedagog.

Më vonë studentët më kanë kërkuar të mbaj një fjalë përpara asamblesë së tyre, dhe duke shfrytëzuar të drejtën kushtetuese të shprehjes publike të mendimeve kam dalë sërish për pak minuta nga pozita komode e spektatorit dashamirës. Sidoqoftë, meqenëse gjatë fjalës nuk iu kam shtuar gjë qëndrimeve të mia të kahershme publike lidhur me tregtarizimin e jetës universitare dhe problemet në demokracinë e brendshme, nuk po ju marr kohë në rishtjellimin e saj.

Sikur të jetonim në kohëra tragjike – si ato të viteve 30-40 – dhe autoritetet më të larta shtetërore e universitare të më pyesnin nëse isha unë përgjegjësi për ngjarjen në fjalë, do t’iu isha përgjigjur si Pikasoja oficerit nazist që e pyeti se kush e kishte bërë Guernikën (pikturën e famshme që tregonte mizorinë e bombardimit nazist të atij qyteti): E keni bërë ju! Po kohëra të tilla cinike nuk ta lejojnë heroizmin dhe e shndërrojnë sublimen në groteske, e as ju nuk jeni bash institucioni drejtpërdrejt përgjegjës për mënyrën se si po shkatërrohet karakteri publik i universiteteve nga reforma qeveritare dhe hierarkët më të lartë të universiteteve publike me kolaboracionizmin ose tolerimin e tyre.

Kësisoj më mbetet vetëm t’ju sugjeroj modestisht të thërrisni e të dëgjoni përgjegjësit e vërtetë të kësaj ngjarjeje, përfaqësuesit e lëvizjes studentore. Pasi të keni dëgjuar problemet, qëndrimet dhe vizionin e tyre për një universitet me të vërtetë publik dhe me karakter emancipues në shoqëri, ndoshta do të frymëzoheni prej tyre edhe më shumë se unë dhe do t’i ndihmoni në arritjen e qëllimeve të tyre – që në fakt janë edhe qëllimet tona si banues dhe përjetues të universitetit. Përndryshe në këto kohë obskurantiste – për të përmendur vargjet e Brehtit – “nuk do thonë: Qenë kohë të zymta, por do thonë: Pse heshtnin poetët e tyre?”

http://opolitike.org/analiza/rreth-ngjarjeve-ne-fakultetin-e-shkencave-sociale/

Read More

Ish-Rektori i Universitetit te Vlores mbi Reformen

 

Profesor Tanus Shaska analizon si me poshte nismen e qeverise per reformen ne arsimin e larte.

Facebook, 10 Maj 2014

Disa reflektime të shpejta mbi "reformën" në arsim.

Miq të nderuar,

kam 2 ditë që kam kaluar çdo detaj të draftit për ligjin e arsimit të propozuar nga komisioni i kryeministrit.  Këto janë përshtypjet e mia:

1) Nga ana estetike ky raport i ngjan një raporti të një nxënësi mesatar të shkollës së mesme.  Kombinimet e ndryshme të ngjyrave, përdorimi me vend dhe pa vend i "bullets", dhe organizimi mjaft i dobët i materialit të bën të mendosh se raporti është bërë nga ndonjë manager biznesi dhe jo personel akademik.
2) Përsa i përket fakteve dhe shifrave që jepen në raport ato janë shumica të pasakta dhe kanë brenda inflacionin e shifrave që gjen kudo në Shqipëri.  Universitetet shqiptare numërojnë si studentë edhe ata që janë rregistruar para shumë vitesh dhe s'kanë frekuentuar universitetin asnjë ditë.  Raporti përpiqet të nxjerrë konkluzione nga shifra te pasakta dhe natyrisht edhe konkluzionet do te jenë të pasakta.
3) Raporti është kontradiktor.  Pretendon të ngrejë një sistem me bazë konkurencën, por kthen ose vazhdon kontrollin e qeverisë mbi çështje si pranimet në universitete, shpërndarjen e studenteve, kuotat, etj.  Kjo të le të mendosh se anëtarët e këtij komisioni nuk kuptojnë parimet bazë të menaxhimit te universiteteve, qofshin ato akademike apo financiare.
4) Propozimi është një hap mbrapa në autonomine e universiteteve për të cilën kemi vite që luftojmë.  Ky do te jetë një zhvillim shumë negativ në arsimin shqiptar.  Le të jemi të sinqertë, gabimet e PD-së në arsim ishin pikërisht sepse nuk shkoi deri në fund me autonominë e universiteteve.  Çdo hap mbrapa në këtë drejtim do te ishte shumë shqetesues.
5) Raporti është i mangët në detaje.  Si do të funksionojnë pagesat? Sa do të jenë çmimet për një student në këtë sistem të ri?  A është bërë ndonjë studim për këtë? Përse nuk lejohet mundësia që studentët të zgjedhin vetë degët e tyre?  Përse studentët nuk mund të ndërrojnë degë sa herë që të duan?  Cili do të bëj promovimet e personelit akademik, universitetet vetë apo politikanët ne Tiranë? Këto janë të gjitha tipare të marra nga niveli "anglo-saxon" tek të cilat komisioni nuk futet fare.  
Unë do ti sygjeroja kryeministrit diçka fare të thjeshtë.  Vëri si detyrë ministrisë të punojë me ligjin arsimor ekzistues.  Ju mund të shtoni amendamente mbi këtë ligj për çështjet urgjente.  Shumica e problemeve të arsimit në Shqipëri mund të zgjidhen me ligjet që janë. Problemet me cilësinë nuk kanë ardhur nga ligji, por nga mungesa e punës në universitete dhe nga mungesa e kërkimit të llogarisë.  
Ndërkohë dëgjojmë se Shqipëria do të riorganizohet ne 4-5 provinca të mëdha.  Riorganizimi i universiteteve duhet të bëhet i tillë që secila nga këto provinca te ketë nga nje universitet.  Në se Shqiperia per nje 10 vjeçar do te arrije në 200 000 studente siç pretendohet në raport, atëherë nuk paska më shumë nevojë se 4-5 universitete shtetërore. Numri ideal i nje universiteti shtetëror është 35 000 - 50 000 studentë. Një nga difektet e universiteteve tona shtetërore është se janë plotësisht të shkëputura nga komuniteti.  Ky propozim do të rregullonte këtë difekt.  Universitetet do të bëheshin krenaria e këtyre provincave dhe do të ndihmonin këto provinca të krijonin një identitet të tyre.

Kjo kërkon guxim politik dhe përfshirje në këtë reforme të personave jashtë spektrit te PS-se, por është e vetmja mënyrë që do të ndryshonte sistemin arsimor shqiptar.  Ndryshe kjo s'do te jetë gjë tjetër vecse "reforma" e rradhës.
Sinqerisht,
T. Shaska

Read More